Skuderunden - Karmøy sør

Karmøyrunden vår har utgangspunkt i vakre Skudeneshavn, går litt vestover, så nord, så på tvers over Karmøy, og deretter sørover igjen på austsida på Rv 11 tilbake til Skudeneshavn. Turen tar ca 3 timar. Tidlegare gjekk Nordsjøruta frå Skudeneshavn og nordover. Men med undersjøiske tunnelar er den ruta lagd om, og syklistane må nå reise med båt frå Stavanger til Nedstrand. Synd for Karmøy og synd for Nordsjøruta.

Ein av dei varmeste dagane ein av dei varmaste somrane fann me ut at me skulle sykla på Karmøy. Vinden var frisk og det var fint å sykle (så lenge de var medvind). Frå Skudeneshavn er både Karmøyrunden og Skuderunden skilta på Gamle Syreveg til Syre, og vidare til Sandve. Denne vegen er idyllisk og lite trafikkert og flott å sykle. Frå Sandve og nordover til Ferkingstad er det sykkelsti, og på Ferkingstad tok me til høgre inn på Burmavegen. Heile kyststripa i sør og vest er ganske tettbygd, for det meste med kvite, fine hus. Då blei kontrasten stor då me svinga inn på Burmavegen.

Burmavegen på tvers midt på øya kan samanliknast med ein fjellovergang (maks 60 m.o.h.!). Det er grusveg, ingen hus, nokre ganske få hytter, nokre få sauer på beite og drikkevatnkjelde (med låg vatnstand) for Karmøy. Vegetasjonen er skog og myr, og me møtte 5 bilar på den 9 km lange turen. Me såg også skilta vandreveg over heia både til Skudeneshavn og Kopervik, endå meir fjellstemning.

Burmavegen blei bygd under andre verdskrigen for å trygge transport av krigsmateriell og troppar. Forklaringane på kvifor det heiter Burmavegen er fleire. Ei forklaring er at det var serbiske krigsfangar som bygde vegen, og dei snakka eit uforståeleg språk, og det blei då til burmesisk. Ei anna forklaring er at Burmavegen ofte er eit namn på ein veg bygd av krigsherrer etter namn av den opprinnelege Burmavegen som var forsyningsveg for kinesarane under den japansk-kinesiske krigen og den andre verdskrigen (bygd 1938).




Grusen på Burmavegen var litt laus, men det var bare å sykle litt forsiktig, og heilt på slutten, då Hu der grua seg til ei nedkjøring på laus grus, så var det plutseleg asfalt! Og me var nede i Blikshavn. Siste delen av turen skulle gå fort unna, men det gjorde han ikkje. Motvinden frå søraust var sterk, så det blei eit strev. Men vegen var god, og trafikken var ikkje så stor.

Overgang Jæren - Dalane

Tur 1. Nevland - Ualand. Tur-retur 12 km.

Like sør for der vi tar av frå Rv 44 til Vestlandske hovudveg går det ein veg inn til Gjermestad. Me kjørte til Nevland, parkerte der, og hadde ein fin sykkeltur på litt laus grus opp til det som ein gong var ein skysstasjon og tre gardar, Ualand. Garden ligg ved Ognaelva, som går frå Ognedal i Bjerkreim til Ogna i Hå.  Det ser ut som det er mogleg å gå frå Ualand til Ogna, men ikkje sykla, så dette blir ein fram og tilbake-tur i nydeleg landskap med skog og vatn.

På Ualand var det dugnad då me kom. Jæren Skoglag eig staden, som ligg i Hå. Men det er Jæren jakt- og fiskeforening som vedlikeheld staden. Ognaelva renn forbi like ved, og det er den det blir fiska i. Sommaren 2018 er ein tørkesommar, og det er lite vatn i elva. Det er også mogleg å sykle til garden Øvrabø, då tar ein av til høgre ved bommen.

Tur 2. Rundtur Brusand - Aniksdal- Vigrestad - Brusand 20 km.

Frå Brusand går vegen over jernbanen og austover. Her er det fleire val, men denne gongen sykla me langs Bjåvatnet og tok til venstre i Aniksdalsvegen. Det er roleg stigning ei stund, slik at me kom fritt og høgt og hadde godt utsyn over den sørlegaste delen av Jæren og såg havet. Men før den tid sykla me forbi Haugsenga, India (!), Aniksdal, Herikstad, Rugland, Hadland og Ødegård, alle, bortsett frå India, kjende etternamn i distriktet. Her kom familiane frå ein gong. 

Det er drift på gardane, og det er sett opp vindmøller i landskapet. Vi hadde rast ved ein nedlagd skule eller bedehus der det heiter Rugland eller Herikstad. Vidare gjekk turen til Vigrestad, der kan ein gå på kafe eller i butikk. Frå Vigrestad sykla me til Haugstadskogen og Stokkelandsmarka og tilbake til Brusand. Stokkelandsmarka har fått flotte, store vegar. Neste gong skal me finne den nye sykkelstien. 

Fin tur på asfalt heile vegen, lite trafikk, og passe stigning.

Tur 3. Eigerøy fyr. 

Vi kjørte retning Egersund, følgde skiltinga til Eigerøy fyr, men parkerte på idyllen Skadbergsanden. Dels for å sleppe å kjøre den smale vegen inn til parkeringsplassen for turvegen til Eigerøy fyr, dels også for å få en fin sykkeltur.  - Og det var flott å sykle på bilvegen fram til parkeringsplassen, men så vil eg seie det passar betre å gå enn å sykle vidare inn til fyret. Det er 10 grinder på vegen inn, og det blei likevel mykje grindopning og sykkelstopp på vegen. Når grinda i tillegg var nedst i ein bratt bakke, blei det mykje bremsing. Terrenget er i tillegg svært kupert, nesten for bratt til å sykle einskilde stader. Trur heller eg neste gong vil sykle rundt på Eigerøy på bilvegar, og gå til fyret.

Men Hu der kom seg ut til fyret denne gongen! (Utan sykkel det siste stykket) Det var tredje gongen ho var på denne turen, men første gong ho kom heilt ut til fyret.

Siste del av ruta var det laga trapper og lagt ut gangvegar over det som sikkert normalt er myr, og det var fint å gå. Aller siste stykket mellom bustadhuset og sjølve fyret var det ein veg der ein nok kunne trekke ei kjerre i si tid.

Eigerøy fyr er laga av støypejern, etter inspirasjon frå engelske fyrtårn. Då Hu der gjekk ut til fyret, byrja det å regne for første gong på to månader. Det var friskt og godt, og det dampa av fjellet!

Ytterøya rundt i åttetal

Terje, 8 år, og mormor i fin stil nedover bakken. Dei andre kjem bak.

Sykling i Norge er også fin-fint. I Trondheimsfjorden utanfor Levanger ligg Ytterøy, sjølvsagt utanfor Inderøy. Inderøy er ei halvøy, medan Ytterøy er ei øy med ca 600 innbyggjarar. Ytterøy var eigen kommune inntil 1964, men blei då ein del av Levanger kommune. Det går ferje frå Levanger by til Ytterøy nesten kvar time, så det er bilar på øya, men likevel begrensa trafikk og fint med sykling rundt på øya. Vi drog med 7 personar i alderen 8 til 76 år, og det var ganske mange andre med sykkel på ferja. Kjekt å sjå at folk finn fram til ein slik fin stad å sykle, småkupert på asfaltert veg. Dei fleste syklistene var trøndarar, men det var også nokre danskar.

Vi sykla eit åttetal på øya, ca 20 km. Midt i åttetalet ligg ein plass som heiter Rampa, med kafe, og det var butikk på ferjeleiet, elles må ein ha med mat og drikke sjølv. Denne dagen var det fantastisk flott ver, havblikk på fjorden og strålande sol å sykle i.

Jørstadsjøen dampskipskai var interessant. Trebrygge som var i drift som dampskipskai lenge, med brygge som måtte ta hensyn til store forskjellar mellom flo og fjøre sjø. Ei gruppe entusiastar hadde restaurert kaien, som var ein av få igjen i sitt slag.