På grensa mellom Tyskland og Polen

Når ein syklar, opplever ein landet og landskapet på ein annan måte enn når ein reiser fort. Ein kjem nok også til stader ein ikkje hadde kome til på annan måte. Turen vi tok sommaren 2008, frå Zittau på grensa mellom Tsjekkia og Tyskland, til Berlin, gjekk i stor grad utanom bilvegane. Først sykla vi på dikene langs elva Neisse, grensa mellom Tyskland og Polen, etterpå gjennom store skogs- og parkområde inn mot Berlin. Bildet med tysk grensepåle står der ei bru var kutta under den kalde krigen.

Vi sykla fleire gonger fram og tilbake over grensa til Polen. Sjølv om det nok ennå var forskjell mellom austre og vestre delar av Tyskland, så var forskjellane mellom Tyskland og Polen der i sør skrikande. Medan Tyskland framsto som ryddig og fint, om enn litt aude, var Polen nærst forlatt og mangla vedlikehald, sjå t.d. skiltet til venstre. Det var også ganske interessant å kjøre gjennom nedlagde grensestasjonar. Før die Wende: Stor aktivitet og mange folk, nå: Ei sjappe med billige sigarettar, elles sto stasjonane tomme.

Ruta vi sykla var slik: Zittau - Görlitz - Bad Maskau - Guben - Beeskow - Fürstenwalde - Berlin Köpenick. Vi kjøpte igjen hos Pedalo, som har gitt oss gode reiser, denne gong var det Die Landpartie som var lokale operatørar, og dei hadde gruppetur samtidig med vår tur, turgjengen. Ganske kjedeleg å kome bak dei!

Interessant på vegen:

• Dikene langs elva, og dei store bufferområda som låg brakk i tilfelle flaum.
• Flotte parkar, spesielt vakker var roseparken i Forst.

Sosialt: Vi blei kjende med Iris og Hans frå Köln. Fekk mykje kunnskap om aust-vest og om økologisk gardsbruk.

• I Berlin fekk vi også eit innblikk i korleis kommunist-fiffen hadde det: Vi sykla først gjennom ein flott bydel kor dei hadde budd, så budde vi på eit storhotell som hadde vore samlingsstad.

Die Landpartie er også flinke, einaste vi hadde trøbbel med, var då vi skulle skifte mellom to kart, forklaring på tysk og etappen var spesielt lang (opp mot 8 mil). Men: Hotella var bare fantastiske. Eg nemner to:

Hotel Tuchmacher i Görlitz; nyrestaurert borgarhus, men mykje gammalt bevart i ein nydeleg by. Huset er opprinneleg frå 1528, i renessansestil. Og sjølv om det framsto som nyoppussa, hadde dei dei gamle store steinplatene i golv og trapper som var glattpolerte av bruk og med søkk der folk hadde gått.

• Schloss Steinhöfel, verkeleg eit slott frå seint 1700-tal i klassisk stil, alt i gult. Litt spesielt var de tå kome fram. Vegen vi hadde sykla på, hadde vore spesielt sorpete, og vi var ganske skitne, og hotellet var ganske fint og lysegult! Sjå til venstre.
•