I Barcelona har dei laga tovegs sykkelstiar på eine sida av fleire av dei gjennomgåande vegane i byen. Både passering av fotgjengarovergangar og sidevegar er regulert med lys, også eigne sykkellys. Dette gjer det relativt trygt å sykle desse vegane, men det går ikkje så fort på grunn av alle lysa,
Vi skulle denne dagen til Montjuic, ei høgd på sørsida av Barcelona, som ennå har mange av dei bygga som blei bygde til verdsutstillinga i 1929. Av utleigaren i Green Bikes fekk me det rådet å ta sykkelstien langs Avenida Parallel til Plaza Espagna deretter til høgre og litt rundt for å kome opp på Montjuic på den slake sida. Første del av rådet følgde me, sykkelvegen var utmerka. Så skulle me opp på Montjiic. Utstryrt med guidebok som viste kjekke turar frå attraksjon til attraksjon, leia Lille Rektor oss inn på motsett side av fjellet i forhold til rådet vi hadde fått, vi var då i ikkje redde for litt stigning! Stigninga viste seg å vere omgjort til trapper, ikkje bare ei lita trapp, men ganske mange og ganske lange, vi fann fort ut at guideboka var skriven for fotgjengarar. 
Men ved hjelp av Map2go fann vi fram, først til MIro-museet, deretter til olympiastadion og til slutt til Pueblo Espagna, eit friluftsmuseum med bygningar frå heile Spania, og håndverkarar i arbeid. Vi såg glassblåsar, smykkekunstnar og skinnarbeidar i gang. Etter lunsj sykla vi oss ein tur langs sjøsida ut til bystranda i langsomt tempo. Herlig, i 25 grader i oktober!
Når vi gjekk frå syklane, var dei låste med tre låsar: Setet var låst til ramma, bakhjulet låst med gammaldags fast lås, og ramma var låst fast til sykkelstativ det er ganske mykje av med kraftig lås. Dette er visst heilt nødvendig.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar