Sicilia: Noto - Siracusa 35 km

Siste etappe på strålande tur. Fire fornøgde damer, ingen punkteringar, gullgod temperatur, regnet som var meldt kom ikkje. Løypa var lagt opp slik at var det noko interessant å sjå, så var etappen kort, var det ikkje det, så var strekket lengre. Men aldri veldig langt. Italia er ikkje eit flatt land, det har vi lært, og etter ein fin tur ned, kom det ein tyngre tur opp. Sjølv i oktober er det grønt og mange blomar. Dei norske potteplantane har flytta ut, og sitron og appelsin veks i gedigne hagar. Det har visst regna litt i haust i området.

Vi starta frå hotellet i Noto litt over ni. Sykla ned til Lido de Noto, ein nokså tømt badeby, vidare langs kysten til Avola, kor me kjøpte inn lunsj for 7 euro til fire personar.

Pikniksjefen og Tornerose snakkar flytande italiensk i butikkane, ser det ut til, dei får i alle fall det dei vil ha. Lunsjen hadde vi ved ein badeplass i Fontana Blanca. Flott plass å ha pause, sjølv om vi ikkje såg dei kvite fontenene.

Det gjekk nok litt fort etter dette, igjen drog Storesøster opp farten på trafikkert veg. Det er nok ikkje til å unngå trafikk i dette landet, og det har jo gått bra.

Siracusa (UNESCO) er heimbyen til Arkimedes, og staden kor St. Agata og St.Lucia kom frå. Siracusa er ein gammal by, byen var hovudstad for kolonien i antikken, og ein viktig by på den tida.

Ein vegg i domkyrkja (Duomo) er restar etter eit Athenetempel frå 400-talet f.Kr.
Tidlege kristne menighetar blei grunnlagde i Siracusa, og frå år 63 var det også ei jødisk gruppe i byen, ført til byen som slavar. Etter kvart laga dei sine eigne kvartal, og under byen har ein funne jødiske bad i tilknytning til kjelder med ferskvatn som finst under byen.
Det finst ganske mange bygg frå mellomalderen også; m.a. festningen Castello Maniace, vidare det gotiske palasset Palazzo Bellomo frå 12-1300-talet. og sjølvsagt finst det også barokk her.

Vi fekk med oss Apollopalasset, Dianafontenen, domen, snask på Cafe Minerva og flott og god avslutningsmiddag på Al Mazari. Fisk til noen, kjøtt til noen andre, og igjen god siciliansk vin. Kjøkkenet på Sicilia er ulikt italiensk kjøkken. Storesøster og Pikniksjefen fant saman i felles glede over fisk, og delt fleire gonger forrettar med mange små fiskerettar, så også på Al Mazari.- Det verkar som om all mat og all vin er lokal, utan unntak får vi svaret når vi ber om lokal vin: Vi har bare lokal vin. Øya er eit skattkammer, og det ser ikkje fattigsleg ut. Ein stad planta dei nytt nå i oktober!

Hotel Mediterraneo Siracusa var eit lite og svært koseleg hotell. 18 rom, likevel resepsjon 24 timar.

Her er dei kjekke damene. Damer åleine på sykkel på Sicilia har vi ikkje sett nokre av. Det er mange menn og noen få par. Spesielt i innlandet har mennene våre vore etterlyst, av eldre menn. 

Det har vore lett å finne vegen. Med både kart og vegbeskrivelse framme på kartstativet, avstandsmålar på alle syklar, og både Lille- og Storesøster i sving, var det  bare to glipp. Pilmerkinga var nok meir så som så, men ikkje så nødvendig. France Bike har gjort ein god jobb, sjølv om me ikkje såg noko til dei. Syklar og utstyr fekk vi på første overnattingstad av dei som dreiv B&B i Caltagirone, og syklar og utstyr blei levert inn på hotellet i Siracusa. 

Ingenting som kan forbetrast? Jo, sicilianarane kan slutte å kaste søppel langs vegar og på rasteplassar. I byane og der folk bur er det ryddig og fint, men ite på landsbygda er det gale, spesielt var det merkbart første delen av turen, i fjella. Rasteplassane var reine fyllingane. Laushundar kan også vere eit problem. Tremenningen frå Orstad og kone fekk etter seg tre ilske villhundar utanfor alfarveg ein stad. Det gjekk godt, men det blei visst sett ny fartsrekord. 

Så blei det buss til flyplassen, og heim til oktobernorge. Tre av oss rakk alle fly, trass i forsinkelse med det første, men Pikniksjefen, som hadde kjøpt to reiser: Catania - Roma, Roma - Geneve - København - Stavanger, mista reise to og kom heim eit døgn etter. Dumt å avslutte slik!