Telemarkskanalen med båt Dalen - Lunde

Siste del av sykkeljakken Telemarkskanalen var retur fra Dalen til Lunde med båt på vatna og i slusene. Henrik Ibsen, som vi tok, var ein restaurert versjon av ein svensk rutebåt frå 1907. Absolutt fin, med raud fløyel på stolane i fin salong, og kappe til pynt utanpå. Syklane blei manuelt løfta  opp på øvre dekk. Elsyklar er ganske tunge, sjølv utan batteri. Då syklane skulle ut, på Lunde, blei det gjort slik at folk gjekk av på eitt slusenilvå, så gjekk båten inn i slusa og ned eitt nivå, og så blei syklane løfta av. Men også her var det eit godt stykke ned. 

Første innsjø er Bandak. Fjellsidene går rett ned i denne innsjøen, og det er svært liten plass til hus og vegar. Det er nok forklaringa på at sykkelrute 2, den vi sykla på, ikke følgjer Telemarkskanalruta, men tar av til Vrådal og går heile vegen langs Vråvatn før ruta igjen går ned Bandaksli og følgjer den private vegen inn til Dalen. Sykkelrute er svartbstipla på kartet under. 

Svar det slusene, Hogga var den mest imponerande, ei sluse som måtte tåle trykket fra Bandak, Kviteseidvatnet og Flåvatnet. Vidare fekk vi med oss Kjeldal og Lunde sluse før vi gjekk av, fekk syklane og freste opp bakkane til Lunde vandrerhjem kor bilen sto fint og venta på oss. Så var det kjøretur heim. Det er ganske langt når ein legg ruta inn på småvegar...

Heilt flott tur, og stor kontrast til det vi er vane med. Ingen frakta bagasjen, ingen kafear, butikkar eller bakeri undervegs, men fantastisk natur og gode overnattingar, samt ein eineståande båttur. - OG veret var fint. 17 - 20 grader og sol. 

Telemarkskanalen Vrådal-Dalen 46 km

Det er utruleg kor mange fine vegar det finst i Noreg nesten utan trafikk. I dag sykla me to av dei, langs Vråvatn og langs Bandak. Det er nokre få hus, nokre hytter, men god veg for syklistar er det. Ca 4 km var litt laus grus, resten var oljegrus eller for det meste asfalt. Ein fryd å sykle. 

Det var godt med nye syklar med gode bremser. Det me i går sykla opp, sykla me i dag ned. Pysa (Hu der) sleit godt på bremsene ned Bandakli, medan Han der fauk avgarde. Det var kjekt med elsyklar i dag og, det er kupert heile tida, men det hadde nok gått fint med vanlege syklar også. Ingen kafear eller butikkar i grisgrente strok i bygdenorge, så nista hadde vi med sjølv i dag og. 

O

Og så kom me til Dalen. Dalen hotell var fullt heile juli, det visste vi, og dei hadde heller ikkje plass til middagsgjester, så vi tok oss ein tur i hagen og såg på herlegheita. Dalen bed&breakfast hadde ein plass igjen då eg bestilte, men har i heile juli hatt 20 - 30 rom for lite kvar dag i sommar, i følgje verten. Norgestrykket er stort. Vi har fått kjellerleilegheita, vindua er små, men det er alt som trengs. 

Telemarkkanalen Lunde -Vrådal 55 km

Fullt! Fullt av nordmenn på ferie i Norge. På Lunde vandrerhjem hadde vi heldigvis bestilt, for det var fullt. På Straand Hotel måtte vi vente med middag til kl 20.30, sikkert regulering pga korona, men også fordi hotellet er fullt. Men vegen me syklar, har ennå svært god plass, heldigvis.

Og det er forståeleg at det ikkje er så mange syklistar på denne ruta, for ho er nok krevjande. For det første er det ganske kupert meir eller mindre heile vegen, sjølv om ruta går langs to vatn. For det andre er det ei saftig stigning på 370 m på slutten av dei 55 kilometrane. Det er denne etappen som først blei døypt til Dødsmarsjen av Han der, og som medførte at han skaffa seg elsykkel som kunne klara eit så langt strekk. Og det blei spennande om det kunne gå. Det minka fort batterikraft opp den siste stigninga, og då me var framme på Straand Hotel, var det bare 9% kraft igjen på batteriet hans. Det kunne blitt tungt om det hadde vore lengre.

Men turen var veldig fin. Det aller finaste strekket var på gamlevegen langs Flå frå Hogga sluser til Strengen. Her var vegen heilt i vasskanten, og så flat at det kinne vore eit jernbanespor. Det var nok godt for hestane i si tid, men og ein veg som kosta ein del å lage på 1800-talet. Sjølv om det var grusveg, var kan fast og fin å sykle, og godt halden. 

Etter denne opplevinga gjekk resten av turen på asfalt, det var bilveg, men med så få bilar at det ikkje var sjenerande. Og vegen var så smal og svingete at bilane måtte halde låg fart. Vi hadde to tunellar, og fekk testa lyktene våre som fungerte fint, spesielt etter at Hu der hadde fått av seg solbrillene. På førehand var vi varsla at det var grisgrente strok vi sykla i, og at vi måtte ha med det vi trong av niste. Så undervegs koste vi oss med baguettar, Kvikk Lunsj og kaffe frå den koselege nederlandske verten på Lunde vandrerhjem. 

Førebuingar til sykling i Norge.

Å sykle frå hotell til hotell i Noreg er faktisk ei ny oppleving for oss, etter mange år i Mellom- og Sør-Europa. Det er mykje nytt: Veret, det kuperte terrengent, å frakte bagasjen sjølv og å bruke eigne syklar. Nytt for oss er det også å kjøre bil fram til startstaden. 

Dette nye medførte fleire val: 

Dersom me skulle bruke dei lette, "vanlege" syklane våre, måtte minst ein av oss montere bagasjebrett. Sjølv om det bare var to overnattingar med sykkel, ville det truleg vere mykje å sykle med all bagasjen på ryggen. 

Å bruke el-syklane ville vere ein risikosport for Han der, el-sykkelen hans ville truleg ikkje ha god nok rekkevidde. Ein kikk på kartet viste at seint dag 1 (55 km) var det ei saftig stigning. - Då dette gjekk opp for Han der, blei turen døypt til Dødsmarsjen.

Slik kunne me ikkje ha det. Lille rektor kom med eit veldig godt forslag: Han der kunne låne Pilfinnar sin el-sykkel. Den hadde god rekkevidde. Då Han der hadde tenkt litt over det, kom han til at han like gjerne kunne kjøre seg ny el-sykkel sjølv. Dette ville gi han ein sykkel som kunne gjere Dødsmarsjen om til ein parademarsj, og dessutan ville han ein gong for alle få slutt på det der at Hu der hadde meir el-kraft og sykla frå han. Som sagt så gjort: Ny Raymon el-sykkel kom raskt i hus, tidsnok til eit par prøveturar før Telemark. På el-syklane er det bagasjebrett, og med våre eigne to sykkelvesker og lån av eitt sett frå Lille rektor, har vi meir enn nok lastekapasitet, både til regntøy og mat vi må ha med oss. 

Prøvetur 1 var bytur i Sandnes sentrum ++ i regn (brukte 10% av batterikrafta), prøvetur 2 var Austrått - Bergsagel - Hommersåk- Austrått, 42 km. Då var det gått 40% av elkrafta på Hu der sin sykkel, litt meir på Han der sin. Det bør halde.

I dag har me kjørt Hunnedalen, Sirdal, Suleskar, Setesdal og over fjellet igjen til Telemark. Dette er delar av vegen Ranveig og Marie sykla då dei sykla frå Sandnes til Gol ca år 2000, eller litt før det. Dei hadde i tillegg 800 m rett opp frå Lysebotn i regn før dette, og dei var begge i tenåra. Eg er så imponert over det dei klarte, med relativt enkelt utstyr. Det er stigningar i masse, og lange fjellstrekk utan vidare ly. Det var nok mindre trafikk då, for i år var det stor trafikk, spesielt Suleskar, men likevel.

Me køyrde alle småvegar som fanst, og vegen verka ganske lang, men me fekk også inspisert vegen me skal sykle i morgon. Konklusjon: Me må ha med niste.

 

Telemarkskanalen - Norge i 2020!

Tur til Tyskland i juni kansellert utan problem på grunn av korona (Pedalo returnerte depositum utan problem). Det blir sykkeltur i Norge i staden, mange lokale turar, men den mest eksotiske blir Telemarkskanalen i slutten av juli, frå Lunde til Dalen - 110 km på to dagar, med retur til Lunde med båt. 

Vi klarte å finne ei ledig natt på Dalen bed&breakfast 22.07, resten ordna telemarkskanalkontoret. 

Dag 1

• Overnatting på Lunde Vandrerhjem.
  

Dag 2

• Dagens sykkeletappe: Lunde – Vrådal, ca. 55 kilometer. Turen går hovedsakelig på asfalt, på veier med relativt liten trafikk. Kupert terreng.
• Overnatting på Straand Hotel i Vrådal.

Dag 3

• Dages sykkeletappe: Vrådal – Dalen, ca. 45 kilometer. Turen går på både grus og asfalt på veier med lite trafikk. Variert og med moderat kupering.
• Overnatting på Dalen Bed & Breakfast

Dag 4

• Kl. 08:35 avgang med kanalbåten MS Henrik Ibsen fra Lastein brygge på Dalen (mandag, tirsdag, torsdag og søndag).
• Kl. 13:10 ankomst Lunde sluse. Avstigning.

Mot normalt skal vi kjøre til utgangspunktet, ha med eigne syklar, ha med litt bagasje på ryggen, ordne nistepakke på overnattingsstadane, og finne vegen heilt av oss sjølv. Veret kan bli norsk, det kan jo bli ei utfordring, også. 

Sommaren 2020 i Tyskland, eller?

Før koronaens tider bestilte me tur i Tyskland. Gode erfaringar frå 2019 lags Main, kort reise og flatt terreng gjorde utslaget, me bestilte i nordvestre delen av Tyskland, frå Hann. Münden til Bremen langs elva Weser, som eg ikkje visste om frå før. Hansabyar, bindingsverk og eventyrkonnotasjonr (Hameln) lokka også.

Nå i koronaens tid veit m ikkje kva det blir til. Det kan bli Tyskland, men like gjerne eit anna land, Rogaland.

Sti og levadasykling på Madeira 42 km

Lokoloko kjørte oss heile vegen opp.

Planen å kjøpe sykkelrundtur på Madeira blei forlatt då det viste seg å vere svært vanskeleg å kome seg til Madeira med rutefly. Det blei pakketur om Oslo, Vingreiser, med hotell i Funchal. Det er mange byrå som tilbyr stisykling på Madeira.

For å vere sikker på at det blei sykling, hadde Hu der bestilt ein «cross country»-tur på forhånd, med turfirmaet Lokoloko. På flyplassen møtte vi ein erfaren Madeiraturist frå Stavanger: Det går ikkje an å sykla på Madeira, det er for bratt, sa han. Kanskje han hadde rett?

Over 1400 meter, over skyene!

Loko betyr gal, og det spelar på den tyske dama som starta selskapet som tilbyr fjell- og stisykling, rafting, klatring mm. Då ho for 10 år sidan starta firmaet, meint mange at ho var gal, men det siste seg at ho starta ein suksess, mange turistar liker å ha ein aktiv ferie.

Lokoloko, det kunne like godt ha vore Hu der det handla om. Hu det som er litt redd i nedoverbakke etter eit stygt fall i 2015. Her var det 1400 meter nedover! Nokre stader stupbratt. Og når det ikkje var stupbratt nedover, var det på smal levada. Levada er vanningsanlegg, ei renne med vatn laga for å frakte vatn frå nordsida av øya med mykje regn, til sørsida kor det ikkje er så mykje regn. Levadaene er som jernbanen, den held høgda, for då renn vatnet ikkje bort. Det betyr bruer over gjel og nedgraving i terreng. Ein tunnel kan og dukke opp. Greit å sykle på den måten. Men stien kan vere smal og uryddig, og inga sikring på kanten når stien ligg på ei smal hylle og 30 meter rett ned, så spennande å sykle! All nedstigning blei tatt før, mellom og etter levadasyklinga, og som sagt, bratt!

Hu der kom på gruppe med fire galne menn. Ei guide, ein tynn og sprek innfødd ca 30 år som hadde sykla fjellsykling sidan han var fødd, og elles dreiv han med paragliding. Phil fra Frankrike, dreven alpesyklist, Mike frå England, who preferred off road biking, og Han der, galen han og. Det blei litt fart nedover, kan du sei. Hu der lærte litt stisykkelteknikk, ned med setet og tyngdepunktet bakover, det gjekk betre då, som å stå på ski, og hu la seg sist i feltet. Men det var langt, over 40 km, og på slutten blei det eit svalestup som sikkert kunne blitt stygt etter ei for brå oppbremsing. Men det blei bare nokre ømme parti og tre skrubbsår. Lokoloko skaffa ein stor pose med is, så hevelsen på kneet gjekk ned.

Mike punkterte, guiden skifta slange, lett som bare det. 

Det var elles god valuta for pengane. Vi blei henta, fekk gode syklar, hjelm, guide, blei kjørde opp på toppen, og kjørde tilbake til hotellet. Det kosta vel 750 kr pr person.

I dag, dagen etter, er kroppen mør, både gangsperr og forslått! Gåturen er flytta ein dag fram, vi rekreerer. Hadde Hu der visst kor tøft det var, hadde hu nok ikkje tatt turen, men kjekt etterpå når det er gjort. Det var turkategori lett! Lurer på korleis dei middels turane er? For ikke å seie dei krevjande?

Terrenget litt lenger nede. Der sykla vi langs levada-anlegga (vanningskanalar).

Den blå streken viser første del av turen, deretter var det ned til kysten aust for Funchal