Telemarkskanalen med båt Dalen - Lunde

Siste del av sykkeljakken Telemarkskanalen var retur fra Dalen til Lunde med båt på vatna og i slusene. Henrik Ibsen, som vi tok, var ein restaurert versjon av ein svensk rutebåt frå 1907. Absolutt fin, med raud fløyel på stolane i fin salong, og kappe til pynt utanpå. Syklane blei manuelt løfta  opp på øvre dekk. Elsyklar er ganske tunge, sjølv utan batteri. Då syklane skulle ut, på Lunde, blei det gjort slik at folk gjekk av på eitt slusenilvå, så gjekk båten inn i slusa og ned eitt nivå, og så blei syklane løfta av. Men også her var det eit godt stykke ned. 

Første innsjø er Bandak. Fjellsidene går rett ned i denne innsjøen, og det er svært liten plass til hus og vegar. Det er nok forklaringa på at sykkelrute 2, den vi sykla på, ikke følgjer Telemarkskanalruta, men tar av til Vrådal og går heile vegen langs Vråvatn før ruta igjen går ned Bandaksli og følgjer den private vegen inn til Dalen. Sykkelrute er svartbstipla på kartet under. 

Svar det slusene, Hogga var den mest imponerande, ei sluse som måtte tåle trykket fra Bandak, Kviteseidvatnet og Flåvatnet. Vidare fekk vi med oss Kjeldal og Lunde sluse før vi gjekk av, fekk syklane og freste opp bakkane til Lunde vandrerhjem kor bilen sto fint og venta på oss. Så var det kjøretur heim. Det er ganske langt når ein legg ruta inn på småvegar...

Heilt flott tur, og stor kontrast til det vi er vane med. Ingen frakta bagasjen, ingen kafear, butikkar eller bakeri undervegs, men fantastisk natur og gode overnattingar, samt ein eineståande båttur. - OG veret var fint. 17 - 20 grader og sol. 

Telemarkskanalen Vrådal-Dalen 46 km

Det er utruleg kor mange fine vegar det finst i Noreg nesten utan trafikk. I dag sykla me to av dei, langs Vråvatn og langs Bandak. Det er nokre få hus, nokre hytter, men god veg for syklistar er det. Ca 4 km var litt laus grus, resten var oljegrus eller for det meste asfalt. Ein fryd å sykle. 

Det var godt med nye syklar med gode bremser. Det me i går sykla opp, sykla me i dag ned. Pysa (Hu der) sleit godt på bremsene ned Bandakli, medan Han der fauk avgarde. Det var kjekt med elsyklar i dag og, det er kupert heile tida, men det hadde nok gått fint med vanlege syklar også. Ingen kafear eller butikkar i grisgrente strok i bygdenorge, så nista hadde vi med sjølv i dag og. 

O

Og så kom me til Dalen. Dalen hotell var fullt heile juli, det visste vi, og dei hadde heller ikkje plass til middagsgjester, så vi tok oss ein tur i hagen og såg på herlegheita. Dalen bed&breakfast hadde ein plass igjen då eg bestilte, men har i heile juli hatt 20 - 30 rom for lite kvar dag i sommar, i følgje verten. Norgestrykket er stort. Vi har fått kjellerleilegheita, vindua er små, men det er alt som trengs. 

Telemarkkanalen Lunde -Vrådal 55 km

Fullt! Fullt av nordmenn på ferie i Norge. På Lunde vandrerhjem hadde vi heldigvis bestilt, for det var fullt. På Straand Hotel måtte vi vente med middag til kl 20.30, sikkert regulering pga korona, men også fordi hotellet er fullt. Men vegen me syklar, har ennå svært god plass, heldigvis.

Og det er forståeleg at det ikkje er så mange syklistar på denne ruta, for ho er nok krevjande. For det første er det ganske kupert meir eller mindre heile vegen, sjølv om ruta går langs to vatn. For det andre er det ei saftig stigning på 370 m på slutten av dei 55 kilometrane. Det er denne etappen som først blei døypt til Dødsmarsjen av Han der, og som medførte at han skaffa seg elsykkel som kunne klara eit så langt strekk. Og det blei spennande om det kunne gå. Det minka fort batterikraft opp den siste stigninga, og då me var framme på Straand Hotel, var det bare 9% kraft igjen på batteriet hans. Det kunne blitt tungt om det hadde vore lengre.

Men turen var veldig fin. Det aller finaste strekket var på gamlevegen langs Flå frå Hogga sluser til Strengen. Her var vegen heilt i vasskanten, og så flat at det kinne vore eit jernbanespor. Det var nok godt for hestane i si tid, men og ein veg som kosta ein del å lage på 1800-talet. Sjølv om det var grusveg, var kan fast og fin å sykle, og godt halden. 

Etter denne opplevinga gjekk resten av turen på asfalt, det var bilveg, men med så få bilar at det ikkje var sjenerande. Og vegen var så smal og svingete at bilane måtte halde låg fart. Vi hadde to tunellar, og fekk testa lyktene våre som fungerte fint, spesielt etter at Hu der hadde fått av seg solbrillene. På førehand var vi varsla at det var grisgrente strok vi sykla i, og at vi måtte ha med det vi trong av niste. Så undervegs koste vi oss med baguettar, Kvikk Lunsj og kaffe frå den koselege nederlandske verten på Lunde vandrerhjem. 

Førebuingar til sykling i Norge.

Å sykle frå hotell til hotell i Noreg er faktisk ei ny oppleving for oss, etter mange år i Mellom- og Sør-Europa. Det er mykje nytt: Veret, det kuperte terrengent, å frakte bagasjen sjølv og å bruke eigne syklar. Nytt for oss er det også å kjøre bil fram til startstaden. 

Dette nye medførte fleire val: 

Dersom me skulle bruke dei lette, "vanlege" syklane våre, måtte minst ein av oss montere bagasjebrett. Sjølv om det bare var to overnattingar med sykkel, ville det truleg vere mykje å sykle med all bagasjen på ryggen. 

Å bruke el-syklane ville vere ein risikosport for Han der, el-sykkelen hans ville truleg ikkje ha god nok rekkevidde. Ein kikk på kartet viste at seint dag 1 (55 km) var det ei saftig stigning. - Då dette gjekk opp for Han der, blei turen døypt til Dødsmarsjen.

Slik kunne me ikkje ha det. Lille rektor kom med eit veldig godt forslag: Han der kunne låne Pilfinnar sin el-sykkel. Den hadde god rekkevidde. Då Han der hadde tenkt litt over det, kom han til at han like gjerne kunne kjøre seg ny el-sykkel sjølv. Dette ville gi han ein sykkel som kunne gjere Dødsmarsjen om til ein parademarsj, og dessutan ville han ein gong for alle få slutt på det der at Hu der hadde meir el-kraft og sykla frå han. Som sagt så gjort: Ny Raymon el-sykkel kom raskt i hus, tidsnok til eit par prøveturar før Telemark. På el-syklane er det bagasjebrett, og med våre eigne to sykkelvesker og lån av eitt sett frå Lille rektor, har vi meir enn nok lastekapasitet, både til regntøy og mat vi må ha med oss. 

Prøvetur 1 var bytur i Sandnes sentrum ++ i regn (brukte 10% av batterikrafta), prøvetur 2 var Austrått - Bergsagel - Hommersåk- Austrått, 42 km. Då var det gått 40% av elkrafta på Hu der sin sykkel, litt meir på Han der sin. Det bør halde.

I dag har me kjørt Hunnedalen, Sirdal, Suleskar, Setesdal og over fjellet igjen til Telemark. Dette er delar av vegen Ranveig og Marie sykla då dei sykla frå Sandnes til Gol ca år 2000, eller litt før det. Dei hadde i tillegg 800 m rett opp frå Lysebotn i regn før dette, og dei var begge i tenåra. Eg er så imponert over det dei klarte, med relativt enkelt utstyr. Det er stigningar i masse, og lange fjellstrekk utan vidare ly. Det var nok mindre trafikk då, for i år var det stor trafikk, spesielt Suleskar, men likevel.

Me køyrde alle småvegar som fanst, og vegen verka ganske lang, men me fekk også inspisert vegen me skal sykle i morgon. Konklusjon: Me må ha med niste.

 

Telemarkskanalen - Norge i 2020!

Tur til Tyskland i juni kansellert utan problem på grunn av korona (Pedalo returnerte depositum utan problem). Det blir sykkeltur i Norge i staden, mange lokale turar, men den mest eksotiske blir Telemarkskanalen i slutten av juli, frå Lunde til Dalen - 110 km på to dagar, med retur til Lunde med båt. 

Vi klarte å finne ei ledig natt på Dalen bed&breakfast 22.07, resten ordna telemarkskanalkontoret. 

Dag 1

• Overnatting på Lunde Vandrerhjem.
  

Dag 2

• Dagens sykkeletappe: Lunde – Vrådal, ca. 55 kilometer. Turen går hovedsakelig på asfalt, på veier med relativt liten trafikk. Kupert terreng.
• Overnatting på Straand Hotel i Vrådal.

Dag 3

• Dages sykkeletappe: Vrådal – Dalen, ca. 45 kilometer. Turen går på både grus og asfalt på veier med lite trafikk. Variert og med moderat kupering.
• Overnatting på Dalen Bed & Breakfast

Dag 4

• Kl. 08:35 avgang med kanalbåten MS Henrik Ibsen fra Lastein brygge på Dalen (mandag, tirsdag, torsdag og søndag).
• Kl. 13:10 ankomst Lunde sluse. Avstigning.

Mot normalt skal vi kjøre til utgangspunktet, ha med eigne syklar, ha med litt bagasje på ryggen, ordne nistepakke på overnattingsstadane, og finne vegen heilt av oss sjølv. Veret kan bli norsk, det kan jo bli ei utfordring, også.