Whitehaven - Silloth 28 miles - 45 km

I Whitehaven finn ein ikkje restar etter romarar direkte i byen, men det var eit fort 1,9 km utanfor bysenteret, i Parton. Men vikingar slo seg ned i Whitehaven i det tiande hundreåret. Det moderne Whitehaven byggjer på kolutskiping, særleg til Irland, frå 1600-talet og utetter til 1800-talet, då større hamner som Bristol og Liverpool tok over mykje av trafikken.

Spesielt for byen er at han er planmessig bygd, med gatenettet som eit rettvinkla nett. Det blir spekulert om Whitehaven var modell for byplanen til New York.

Whitehaven: Glenard Guesthouse var ok, men ikkje spesielt, og veldig tradisjonelt i maten, full English breakfast for begge, speilegg, bacon, bønner, pølse, steikt tomat, sopp og toast. Men ikkje blodpudding. 

Ut av Whitehaven var det igjen jernbanepreg heilt til Maryport. Først langs sjøen ganske langt til Parton, deretter litt inn i landet med ein og annan bakke, og renne ned til Workongton, slik toget ein gong gjorde. Me hadde tnkt å sykle ned til fyret ytst i Workington, og drikke kaffe, men plutselig var me forbi avstikkaren, og på vegen til Maryport, sjå under. 

Så godt merka er HCW mange stader, det burde ikkje vere mogleg å ta feil... 

Vi traff eit par i Whitehaven som anbefalte Maryport på det sterkaste, og ikkje minst lunsj på Curson grill. Det er mulig vi er litt kresne, Maryport var ok, men litt slitt og litt fordums, og Curson grill var etter vår meining ganske ordinær, grei nok, god service, men med mykje majones... I Maryport fekk vi med oss museet frå romartida. Maryport var ein stad kor det blei lasta inn korn frå Sør-England til troppene i Nordvestengland. Museet låg like ved utgravingsområdet, og vi kunne sjå former i landskapet som viste kor murane hadde vore. 

Fram til Maryport var sykkelvegen svært bra, både lettsykla og stort sett utan bilar. Etter Maryport blei det verrre, vi mått sykle ganske mange km på bilvegen. Landskapet langs sjøen er flott, men når eg syklar på smal bilveg i England, går det unna, og naturen blir ikkje beundra på same måten som elles. 

Heldigvis svingde 72 omsider inn på landevegar. Det var litt vind, men omtenksomme bønder har planta hekkar langs vegane, så det sjenerte oss ikkje så veldig. Litt vind var også godt og friskt, det er varmt i England i juli 2013. 

Silloth er ein nokså liten stad, og vi bur på B&B igjen: Nith View

Hadrias cycleway dag 0 Newcastle - Ravenglass i taxi

Hadrians cycleway er sykkelveier 72 i det britiske nettverket av sykkelvegar. Ruta er merka med permanente skilt, og det fins eige kart og eiga bok for ruta. Sei det: Sustrans.

Discovery Travel, som vi bruker som operatør, hadde ikkje lenger utleige av syklar, men han der fiksa det med syklar på ein ypparleg måte. Cycle Hub i Newcastle hadde klar syklar til oss då vi kom, gode syklar med fullt utstyr. Riktig nok kostar det 100 pund pr sykkel å leige sju dagar, og vi må hente og bringe, men syklane er tipp topp. Cycle Hub har kafé, sykkelutleige og verkstad på sykkelveg 72, ved elva i Newcastle, så vi kjem til å sykle forbi på slutten av turen.

På slaget 12 kom taxien vi hadde bestilt gjennom Discovery og festa syklane FORSVARLEG (20 strips) på stativ, og så køyrde me behageleg opp mot tre timar tvers over øya til Ravenglass. Det kan hende det behagelege veret hjelper på, men Ravenglass er fantastisk flott. Me blei straks tatt imot av ein av eigarane, Elaine Gissing, som driv huset med tre rom. Ho og mannen har sjølv restaurert huset frå 1764, og lagt ned mykje smak og svette der. Taket på vårt fom var tatt bort for å få takhøgd og plankar. Roma har navn etter dei tre elvene som munnar ut i Ravenglass: Esk, Irk og det vi bur i, Mite. På rommet var det fersk frukt, kjeks, vatn, kaffe/te m.m., heilt fantastisk. To hus nedanfor åpnar gata seg mot elva Esk, kor det denne første ettermiddagen er lågvatn, og tydeleg at det gjekk an å vasse over elva når det er tilfelle. Bay Horse var ein ventestad for dei som skulle over. 

Same staden ettermiddag og kveld! 

Sjølv om Ravenglass er liten, manglar det ikkje på stader å ete. Vi hadde ein eksellent middag på Pennington hotel. Det var også noko å sjå på, i tillegg til elvepromenaden, er det ein smalspora jernbane for turistar og fine restar av det romerske badet frå det første hundreåret e.Kr.  Det fekk vi med oss.

Hadrianmuren: Ravenglass - Whitehaven 32 km

Ravenglass, utgangspunktet for Hadrians sykkelveg, er ganske langt sør for sjølve Hadriansmuren. Forklaringa på at turen startar i Ravenglass, er at staden i 300 år var ein romersk garnison (castra) med 500 soldatar, og då var ein del av same forsvarsystemet som Hadrianmuren. Namnet var i romersk tid Glannaventa. Romarane fekk inn forsyningar til soldatane sine i nordvestengland over Ravenglass, og frå staden gjekk det ein romersk veg over Hardknottpasset til det romerske fortet i Ambleside. I dag er einaste resten etter romarane eit bad, Walls Castle.

I dag har landsbyen under 1000 innbyggjarar. Hovudattraksjon er den nedlagde jernbanen Ravenglass and Eskdale Railway.  Vi bur i Bay Horse Bed & Breakfast, eit restaurert vertshus kor farande tidlegare tok inn for å vente på lågvatn, slik at dei kunne kome seg over Esk-vadestaden (ford). Tre elver møtest i Ravenglass: Esk, Irt og Mite. Kastar ikkje bort energi på lange elvenamn der på staden.

Hadrians sykkelveg starta ved det romerske badet. Vi forsto ikkje heilt av kartet kor vi var, så vi sykla opp til badet og snudde og sykla same vegen tilbake. Då vi komnedover igjeb, såg vi skilta som viste inn på ein smal sti, langs jernbanesporet. Stien, som var akkurat brei nok for ein, gjekk over ei bru og vidare langs stranda.Det var flott å sykle der, bare vi og havet. Underlaget varierte, grus, utlagde plastmatter som gjorde laust underlag stabilt, murplater og asfalt, relativt seinsykla. Nokre stader var det plutselig heilt laus sand, vanskeleg å sykle, men det gjekk utan uhell.

Midt i det flotte strandlandskapt dukka Sellafield atomkraftverk opp, heilt usjarmerande, men sikkert bra for energitilførselen i Engalnd, og sysselsettinga i området her. Rett utanfor kraftverket var det naturvernområde og fuglereservat. 

Vi kom gjennom fleire pittoreske landsbyar på turen: Drigg, Seascale, Beckermet og byrn Egremont. Overalt blomar, i hagar og ville langs vegen. For det meste gjekk turen på eigne sykkelvegar eller småvegar, ein gong ut på ein større veg, men der var det sykkelsti. Ved Egremont og inn mot Whitehaven dukka det umisskjennelege preget av nedlagd jernbane opp: Fyllingar, over- og undergangar og rette strekk. Igejn ein nedlagd jerbane, og igjen ein nedlagd jernbane omgjort til sykkelveg, denne gong Whitehaven, Cleator & Egremont railway frå 1856.

I åra midt på 1800-talet blei det bygd minst åtte jernbanestrekningar i området hovudsakleg for å frakte kol og jern frå gruvene i området. Allerede då jernbanane sto ferdige, minka gruvedrifta, og i løpet av 1900-talet blei dei nedlagde. Sustrans starta eit stort arbeid her med å bruke desse jernbanestrekka til grunnstamme i eit samanhengande sykkelvegnett tvers over England: C2C. 

Ved Egremont mista vi ruta ein stad. Vi fekk straks hjep av forbipassserande, den første ga oss villedande hjelp, men den andre sykla framfor oss og hjelpte oss inn på sykkelvegen igjen. Kjekke engelskmenn. 

Ruta er veldig kort, så for ikkje å kome for tidleg fram, tok vi lunsj i havna i Whitehaven for vi kom oss oppover bakkane til Glenard Guesthouse. Lyst og romslig rom, stor, flott hage, men nok meir tradisjonelt b&b enn dagen før. I fint ver ser Whitehaven ut som ein heilt annan by enn de vi opplevde sist gong vi var her. Vi avslutta dagen med eit utmerka måltid med superlokal sjømat på The Waterfront, kan anbefalast. www.waterfrontwhitehaven.co.uk 

Endå ei ny sykkelbru klar - i Jåttåvågen.

Her kjem Rolf syklande ned brua som kjem ned nordover frå Jåttåvågen stasjon, og rett inn på sykkelnettet langs Gandsfjorden. Ei ny bru som gjer det greit å vere syklist. 

Herlig, herlig langs sjøen Sandnes - Stavanger

Laurdag med god temperatur, sol og nesten stille. Tidleg føremiddag i Vågen, Sandnes. Havblikk og stille i byen. Hanapiren i bakgrunnen. 

Relativt greit med lite trafikk på Norestraen, til Lura og ned til sykkelvegen langs dobbelsporet frå Lura og nordover mot Stavanger, Det var fantastisk flott. 

Ein pause på Ostehuset ved Viking Stadion med scones og kaffi. Herlig, 

Vi prøvde den tøffe brua over jernbanen i Hillevåg, deretter snudde vi og sykla tilbake til Sandnes same veg vi kom. Planen var opprinneleg å sykle til Stavanger, skjære inn og ta ein annan veg tilbake, Sørmarka eller Hafrsfjord. Men når du syklar og håper det ikkje skal ta slutt, kva gjer du då: Snur og syklar tilbake same vegen tilbake. - Og kva oppdaga vi: Sykkelbrua over vegen som går ned til Viking Stadion, like ved Jåttåvågen stasjon, var åpna. 

Sykkelbrua over E39 ved Statoil Forus åpna

E

Endeleg, eit halvt år forseinka, åpna gang-, sykkel- og bussbrua over E39 på Forus. Andre dag, men alt full trafikk. Brua har kosta 140 millionar kroner, og går rett inn i sykkelvegnettet. 

På Forus er det elles store endringar og mykje bygging. Vidare på min veg nordover kom eg inn på ein riktig brei sykkelveg som munna ut i den gamle snarvegen til Sørnes, Sola. Hurra for nye sykkelvegar!!!

Har sykla til jobben fleire gonger over den nye brua. Under ser vi brua frå vest, du syklar ein flott allé før du syklar over brua. 

Asfalt i Sørmarka

Opp frå ridesenteret på Hinna, gjenom Sørmarka i Stavanger går det ein sykkelveg som er ganske kupert, tildels bratt. Det er ein god del syklistar som syklar der, men sist eg gjorde det, med samanleggbar sykkel med små hjul, var det litt vanskeleg med ganske laus grus. Men nå er vegen asfaltert. Det var protestar i avisa frå turgåarar, men mange glade syklistar. Det asfaltete strekket går parallelt med motorvegen og er rein transportetappe. 

Legg til at dette var fredag og sykle til jobben i frisk morgonsol! Mandag som kjem opnar også kollektiv-/sykkelbrua over motorvegen ved Statoil. Nokon tenkjer på syklistane. Under: Asfaltsti i Sørmarka i morgonsol. Ullrigg i bakgrunnen