Landskapet sør for Arles er eit paddeflatt våtmarksområde på 930 km2 sørover mot Middelhavet. Delvis er landet drenert og oppdyrka med mellom anna grønnsaker og ris, men store område ligg der likevel som marker for flamingoen og meir enn 400 andre fugleartar, og for kvite hestar og svarte oksar som går fritt. Ser ut som eit herleg dyreliv! Og det var mange fuglar, okser og hestar å sjå i den regionale naturparken. Elles var området også prega av eit rikt utval innsekt, også kalla mygg. Til tider var det viktig å sykle med munnen igjen.
Melom Arles og Saintes Maries de la Mer er det over fire mil og ingen landsbyar eller byar. Det viste seg likevel at det var ein liten turiststad midt på, laga av Paul Ricard, som brukte inntekt på brennevin til å lage ein stad i øydemarka med hestar, tyrefekting, eit miniatyrtog, restaurant med meir. Men me kom dit etterat me hadde hatt picnic på taket til eit lite bygg laga for å bevare flaggermusa. Det var litt mindre mygg oppå taket der enn nede i graset. Eit blikk på kartet før start gjorde at me kjøpte med oss god niste frå Arles.
Nede ved havet fann me lett overnattinga
Mas de Salicornes. Mas betyr hus eller eiendom. Lurer på om det er ei oksitansk form av maison (hus på fransk) og det italienske masseria? Salicorn er urter som tåler salt. Byen med dei tre heilage Mariaene er kardemommeby. Ein turistby langt frå folk, men ut mot Middelhavet. Sesongen er i oktober i avslutningsfasen, med god plass i alle restaurantar. Spesielt god fiskesuppe på vår reataurant Le Fournelet, som var vårt tilbod denne gongen, resten av maten var godt den og.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar