Andre gong i Miraflores, anledning 60-årsdag, ga anledning til meir utforsking av området rundt Torrevieja på sykkel. Selskap av ein ivrig Jærsyklist, som har grunnlag frå jobbsykling mellom Klepp og Nærbø, gjorde at Han der kom i mindretal, og at det ikkje var like aktuelt å snu/gjere turane korte, som dei ofte kan bli.
Altså, ein rask tur frå Miraflores til kanal Campo de Cartagena, og så til venstre langs kanalen, etter råd frå eit norsk par, ca ei mil til San Pedro. Det er ein veldig fin tur og lett å finne fram, både forbi hotell, golfbane og appelsinlundar. Me skulle prøve å kome tilbake til ein avtale kl 13, og skar derfor nedover mot sjøen i Pilar de Horadada. Det var flaks, i den byen hadde dei laga park med sykkelsti i eit tørrlagt elveleie, heilt ned til sjøen, verkeleg flott.
Frå Horadada følgde me sjøen heim, delvis supplert av Google, delvis av retningssans. Området er flott, og turismen noko meir dempa enn lenger nord. Men som lenger nord, er dette området også brote opp av ganske djupe gjel som ligg igjen som ubebygd urskog. Og når retningssansen til Hu der trumfa Googlekartet til Jærsyklisten (det viste ein lang runde inn i landet), blei den frå før ganske varierte turen til eit eventyr.
Hu der lokka både Jærsyklisten og Han der 30 meter ned langs trapper ned i gjelet, deretter var planen å gå opp ein liten veg på andre sida av gjelet. Problemet var bare at vegen var stengd med hengelås. Alternativet var å finne ein ny veg opp frå gjelet lenger oppe, men lettare sagt enn gjort. Buskaset blei bare tettare og tettare, til slutt var det nesten ingen sti å sjå. Men me høyrde bilane på vegen, og Google synte bilveg rett fram. Problemet var at «vegen rett fram» gjekk på ei bru høgt oppe. - Me måtte snu! Surt. Men me fann ein veg opp likevel, på den sida me kom frå, og deretter til sykkelsti langs den store vegen N-322 til kjende trakter, og opp til Miraflores. Turen var 25 km, det føltes som 40, og me kom 2 timar for seint til avtalen. Men ingen sure miner, verken hos Jærsyklisten, Han der eller dei som venta. Dei hadde hjelpt til med å lage mat til sekstiårsdagen.
Altså, ein rask tur frå Miraflores til kanal Campo de Cartagena, og så til venstre langs kanalen, etter råd frå eit norsk par, ca ei mil til San Pedro. Det er ein veldig fin tur og lett å finne fram, både forbi hotell, golfbane og appelsinlundar. Me skulle prøve å kome tilbake til ein avtale kl 13, og skar derfor nedover mot sjøen i Pilar de Horadada. Det var flaks, i den byen hadde dei laga park med sykkelsti i eit tørrlagt elveleie, heilt ned til sjøen, verkeleg flott.
Frå Horadada følgde me sjøen heim, delvis supplert av Google, delvis av retningssans. Området er flott, og turismen noko meir dempa enn lenger nord. Men som lenger nord, er dette området også brote opp av ganske djupe gjel som ligg igjen som ubebygd urskog. Og når retningssansen til Hu der trumfa Googlekartet til Jærsyklisten (det viste ein lang runde inn i landet), blei den frå før ganske varierte turen til eit eventyr.
Hu der lokka både Jærsyklisten og Han der 30 meter ned langs trapper ned i gjelet, deretter var planen å gå opp ein liten veg på andre sida av gjelet. Problemet var bare at vegen var stengd med hengelås. Alternativet var å finne ein ny veg opp frå gjelet lenger oppe, men lettare sagt enn gjort. Buskaset blei bare tettare og tettare, til slutt var det nesten ingen sti å sjå. Men me høyrde bilane på vegen, og Google synte bilveg rett fram. Problemet var at «vegen rett fram» gjekk på ei bru høgt oppe. - Me måtte snu! Surt. Men me fann ein veg opp likevel, på den sida me kom frå, og deretter til sykkelsti langs den store vegen N-322 til kjende trakter, og opp til Miraflores. Turen var 25 km, det føltes som 40, og me kom 2 timar for seint til avtalen. Men ingen sure miner, verken hos Jærsyklisten, Han der eller dei som venta. Dei hadde hjelpt til med å lage mat til sekstiårsdagen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar