Offenbach- Frankfurt - Mainz 50 km

Siste etappe, som me klarte å ta veldig rolig, med alle mulige typar pausar, og ein skikkeleg tysk lunsj i ein biergarten. Min rett var pasta, sauerkraut og speck. Det var godt, og eg blei veldig mett.

På slutten i dag var det slutt på Main (og slutt på turen) for Main rann ut i Rhinen, og i møte med Rhinen ser vi kor lita Main er. Men elva er 400 km lang, ikkje verst det. Og sjølv om turen i dag har gått via ei rekkje byar, med Frankfurt som den største, har det likevel vore ein tur i det grøne. Langs elva er det store område kor vatn kan breie seg i tilfelle flaum, Det er nok ikkje tidlegare tiders omsorg for syklistar på 2000-talet som har gjort at ned mot elva er det store område med gras, parkar, kolonihagar, campingplassar og idrettsbanar, samt gang- og sykkelvegar. Det har nok vore nødvendig å gi vatnet plass, slik at dei sjølv ikkje blei våte på beina.

Elvebuarane har også andre måtar å beskytte seg mot vatnet på: Mellom elva og busetnaden er det nokre stader jordvollar, og einskilde byar har bymurar og flaumportar, på same måten som i Nederland, sjå bilete under. Så for å sikre seg mot flaum, har ein altså skapt eit grønt rom for mange folk i dette landet, og slike som oss frå andre land som finn fram til desse vegane.

Heile Main Radweg er skildra i Bikeline si bok, som er brukt flittig heile vegen. Frå Bayreuth til Mainz er det 554 km, me sykla frå Bamberg til Mainz, som er 424 km. Elva går frå aust mot vest, men når elva svingar, har det gått både mot nord og sør også. Me kjenner herleg prikking i låra kvar kveld, Han der har hatt litt rumpevondt, men fekk god salve og gode råd på eit apotek i Gemunden,  Men nå kan det vere godt med eit par dagar utan sykling!

Aschaffenburg - Offenbach 50 km

Hotel Wilder Mann  er eit familiedrive hotell ved brua over Main og opp til sjølve byen Aschaffenburg. Hotellet har tydelegvis kjøpt opp bygningar i området, og for å kome til vårt rom, Lille Afrika, måtte me kome oss gjennom ein labyrint, opp nokre trapper og ein liten bakke inne i huset, Utanfor romet var det ein giraff-figur, inne på romet var det sebrasofa og elefantbilete.

Då me skulle reise, sa me farvel til våre tyske reisefeller, som skulle avslutte reisa der i Aschaffenburg etter ei veke på hjul frå Bamberg. Nokre av dei skulle sitje på med bilen tilbake, bilen som henta syklane til dei som avslutta turen, hadde også plass til passasjerar og deira bagasje, Det som då kunne ha vore eit lite problem, var at sjåføren hadde pakka alle syklane det sto Pedalo på - alle var fint plasserte på tilhengaren hans, OGSÅ VÅRE SYKLAR, som skulle vere med oss to dagar til. Heldigvis var me ute i tide før bilen kjørte, og syklane var merka med namn, så dei måtte sjåføren plukke av bilen, sjølv om dei sto langt inne i rekka. Og sykkeltaskene hadde han også tatt. Ny leiting, og finning, heldigvis.

Alle dei andre avslutta turen der, og me fekk ein mistanke om at kanskje kunne det vere ein risiko for at koffertane våre heller ikkje kom fram, når det bare var våre to. Men Pedalo har orden, framme i Offenbach sto koffartane fint og venta på oss.

Nå er me i bymessige strøk. Offenbach er som ein bydel av Frankfurt. I dag var det søndag, og familiar var ute og grilla, eller var på sykkel- eller biltur. Ein og annan rullator, rulleskøyter, mange folk på tur, rett og slett! Kjekt å sjå at søndagen blir brukt så fint.

Og så tenkte eg at når med nærma oss Frankfurt ville det vere slutt på alle slotta og dei romantiske byane. Men feil igjen. Me ville ha kaffe, og tok tilfeldigvis inn i ein by som heitte Seilingenstadt, som viste seg å vere ein heilt fantastisk, romantisk by. Og då me ville ha lunsj, stakk me inn til Steinheim, og det same skjedde der, bare rundt hjørnet, så var det bindingsverkhus og slott! - I tillegg god lunsj på plassen, salat med herleg sprøsteikt kylling.

I Offenbach måtte me sykle over ein km i bygater for å finne hotellet, som ligg i ein ombygd fabrikkbygning i eit bustadområde (blokker). Veldig forskjelling frå det andre me har opplevd, men interessant. Og når det i tillegg var ein god restaurant i nærleiken, Il Calderone, var det bra, sjølv eit stykke frå sentrum.  - Me har ennå ikkja hatt eisbein, sauerkraut eller wurst. Det får vere i morgon i Mainz.

Miltenberg/Burgstadt - Aschaffenburg 48 km

Landhotel Adler var ok, og servicen upåklageleg. Avstanden til Main var nokre hundre meter med lite trafikk, så ideellt for syklistar på sykkelvegen.

I går i Burgstadt opplevde me gatefesten til turnforeninga, men det er ikkje bare i Burgstadt det er festival; i Grosswallstadt (avdeling for lange namn, Kleinwallstadt fins og) kom me plutseleg over eit stort område med kvite telt og med folk vandrande rundt i lange kjolar og vide skjorter, der var det historisk marknad, og vel framme i Aschaffenburg oppdaga me at det var museumsnatt, musikk i gatene, historiske utstillingar og åpne museum. Mykje folk i alle aldrar ute.

Så litt om maten: I Tyskland er det ikkje alltid like lett å finne kafear eller butikkar i dei små landsbyane, men det er alltid eit bakeri. Og i bakeria får me rundstykke med pålegg. Det har blitt den nye lunsjslageren. Rundstykke med ost og skinke og elles det dei finn på å putte inni, pluss kaffe og vann. Flott! Det passar godt etter den store frokosten på hotella, og då er det også plass til ein god middag om kvelden.

Det er kantarelltid i Mainområdet nå, og kantarell går igjen, til fisk og til kjøtt. Godt. Etter nedturen den første kvelden, har me bare fått god mat. I dag toppa me det med flambert ørret på Hotel Wilder Mann kor me bur. Til og med når serveringsstadane i Burgstadt var stengde fekk me god mat på gatefesten: Flammenkuchen, ein slags tynn pizza med rømme og utan tomatsaus. Hotel Wilder Mann dyrkar urter og druer i skråningen tvers over vegen, det er dei stolte av. Og spatburgunderen (rødvin!) deira var riktig god.

Marktheidenfeld - Burgstadt 60! km

Hotel zur Schönen Aussicht i Marktheidenfeld var ein fin plass å overnatte. Nytt i gannal stil, til tross. Maten var god og dei tilsette koselege.

Vermelding som varsla mykje regn gjorde et me var tidlige på hjul, kl 8 rulla me avgarde. Det er så varmt at det ikkje er så farleg om eg manglar regnbukse, og det regna ikkje så mykje som vermeldinga sa. Men i morgeon blir det visst verre.

Kapittel pakking; Veka før me reiste, var det hetebølgje i Tyskland, Heldigvis skulle tenperaturen ned i 25 når sykkelturen skulle vere, men ikkje ein regndråpe var meldt, Eg pakka det eg hadde av singletar og shorts, men kasta i siste liten ein regnjakke og ei lang bukse ned i kofferten. Heldigvis, det er desse kleda eg har brukt mest. Hadde det dukka opp ein sportsforretning som hadde regnbukser, så hadde eg kjøpt, sjølv om eg har to heime! Moralen er: Pakk alltid regntøy, same kva vermeldinga seier! Det regna i går, i dag, og i morgon er det meldt mykje regn.

Det er mange stader i verda, og alle skal ha eit namn, I området vi har sykla i er det mange berg, Miltenberg, Freudenberg, Collenberg, for eksempel, og bachar, Plofchsbach, Steinbach og Sendenbach, men nokre stadar flottar seg med gode og lange namn, som Marktheidenfeld som vi var i natt som var, eller staden me kjøpte bolle og kaffi, Kreutzwertheim, eller var på kafe; Stadtprozelten, like ved Dorfprozelten. Det er landsbyar tett i tett, så dei treng vel å finne på noko for ikkje å heite det same.

Dag to var eg imponert over Main Radveg, med god sykkelveg heile dagen utanom vegane, Det har vore slik etterpå også, Mil etter mil med «Sandvedpark», bittelitt på grus, bittelitt delt med bil, resten på eigen asfaltert sykkelveg over eng eller gjennom skog, såvidt innom kolonihagane til tyskarane eller campingplassen, godt lagt til rette for sykkelturisme. Eg er så imponert, I dette landet kor dei nok også tilber bilen,

I kveld fekk me oppleve Bayern, Burgstadt Turnverein arrangerer «byfest» med ompamusikk, lederhosen, mat, øl g vin i gatane. Me treng ikkje oktoberfest i Munchen etter å ha opplevd turnforeningsfest i Burgstadt!

Würzburg - Marktheidenfeld 40 km

Würzburg  er ein gammal katolsk fyrstebiskopby som var sjølvstendig til 1802. Då blei byen sekularisert og lagt inn under Bayern. Inntektene kom frå vinproduksjon og avgifter frå elvetrafikken (bompengar?). Byen blei bomba av britane i 1945, 5000 menneske omkom og 90% av byen blei utsletta. Men mykje av det gamle er rekonstruert.

Dorint Novhotel Würzburg vann ikkje konkurransen om å vere hyggeleg hotell. Han der likte ikkje resepsjonen, og elles var me bare ein i mengden.

Sjakktrekket i dag var å ta toget. Opprinnelege 80 km blei korta ned til 40. Det var godt av fleire grunnar: Musklane var passe trøytte, spesielt ei rumpe var sår (er nå behandla), det regna litt, og så møtte me to kjekke tyskarar som me gjekk på kafe med og kunne ha roen med. Paret var Helga og Winfrid frå Düsseldorf, veldig hyggelege, blant anna fordi dei syntes Hu Der snakka godt tysk. Dei hadde gjort som svært mange andre: Kjøpt seg el-sykkel. Det er påfallande mange av dei me møter langs vegen som syklar på el-syklar. Både vaksne, godt vaksne og svært godt vaksne siglar rundt på el-syklar. Me som brukar muskelkraft, kjem meir i gruppa med dei yngre. Det er nok ganske mange fleire som kjem seg på tur når dei kan bruke e-bike, som det heiter på godt tysk. Dei lastar sykkelen på bilen ein stad i Nordtyskland, fresar avgarde til ei fin elv, og syklar langs den og kosar seg. Det er ganske mange syklistar å sjå langs denne elva, men me har ennå til gode å treffe andre utlendingar.

 

På kafe i Lohr. Legg merke til kakene!

Å følgje ei elv er ikkje det vanskelegaste som fins, spesielt ikkje når vegen også er supergodt skilta. Kartboka er mest for å finne ut kva det heiter, kor langt det er til neste landsby, eller kva side av elva som blir anbefalt. I dag var det vegarbeid og me måtte derfor ha hjelp av ein tysk muskelkraftsyklist som kom den vegen me skulle og fekk oss opp på brua som såg ut som ho leia oss til autobahn.  

Volkach- Würzburg 65 km

I dag har me sykla gjennom ein drøss flott, gamle byar, Bindingsverk, blomar, fekk rådhus, kyrkjer, eit slott eller to og ein biskopresidens. På biletet ser vi hotellet vårt, Hotel Behringer på marknadsplassen i Volkach. Gammalt og godt. Mellom Volkach og Würzburg er det fleire litt større byar, Kitzingen, Markbreit, Ochsenfurt og Eibelstadt, alle med flotte sentra. Du bare tar av litt frå den grøne sykkelvegen, og vips, så er du inne i eit ganske bra museum etter norske forhold.

Midt i Europa, med vannvegen til Nordsjøen via Rhinen, med godt jorbruksland og eit fint klima. Her har det vore rom for velstand, og velstand er det i dag også. I tillegg til alt kornet, er det også store område med druer i området mellom Volkach og Wurzburg, og vinen dei lagar er svært god. Eg visste ikkje om vin frå Maintal før, alltid noko å lære.

Me korta ned turen i dag, likevel blei ha over 63 km. Det merkes på kroppen, litt trøytt, og litt sår bak. I morgon kjøper med sinksalve. Me fekk oss ein bedre middag i Rathauskeller, deretter var det tilbake til hotellet, me fekk nok ikkje med oss alt i Wurzburg denne gong.

Hassfurt - Raum Volkaach 55 km

Så begynner det å rulle perfekt. Mange timars søvn på Altstadthotel Hassfurt hjelpte godt. Ut av den vesle byen var det nokre hundre meter på vegen, så var det 55 km i eitt bare på vegar utan bilar!!! Vi var innom eit par stader der lokale bilar kunne få kjøre inn til husa sine, men akkurat då me var der var det ingen bilar som ville det. Så 55 km bilfritt! Det er jo fantastisk. Og når det meste av vegen er asfaltert også, så er det perfekt.

Tyskarane er glade i elvene sine, og ser ut til å ha laga sykkelvegar langs dei fleste. - Og denne vegen er tatt i bruk: Det var ganske mykje folk på vegen, mange over 60, og svært mange med elsykkel. Det er jo bra at folk kjem seg ut! Alle vi har møtt, er tyske og turistar i eige land, fleire frå nordlege delar av landet. - Byen Volkach, som me er i nå, er ein gammal, søt liten by med svært mange turistar. Likevel ikkje slik at det er plagsomt, nordmenn har ikkje funne denne plassen i verda. Absolutt ingen har snakka norsk, alle snakkar tysk.


Måndag og delvis tysdag er kviledagar for restaurantane.Det betydde at me i går måtte nøye oss med ganske så middels mat, men det tok me igjen i dag: Steikt laks med kantareller og bekkørret med potetsalat, samt vin frå området på Gasthof Rose. Akkurat i området rundt Volkach er det mykje druedyrking, og dei to typane vin me har smaka i dag har vore svært gode. Den eine var Schreube (Karl Muller). Bamberg og Hassfurt var ølområde, og det blir visst det i morgon også, me syklar ut av  vinområdet langs Main som me ikkje visste om før me kom hit.

Ellers langs vegen er det mykje korn å sjå, så ikkje så rart at det har blitt tradisjon for ølbrygging. Og så er det mykje frukt, epletre, pæretre og kirsebær veks faktisk langs sykkelstien, veldig fint.

Pedalo har funne sentrale, gamle og fine hotell, I dag hotel Behringer, på markedsplassen! Idyll.

Main Radweg: Bamberg - Hassfurt 40 km

Det starta dårleg. På Sola. Flyet til København var kansellert, men me blei booka om, og måtte «bare» vente seks timar på Sola først. Det såg godt ut då me endeleg kom avgarde, og sjekk på internett viste at med flaks kunne me rekke eit tog og vere framme i Bamberg før midnatt. Men det gjekk ikkje, flyet frå København blei 30 min forsinka, og einaste tog var eitt som var framme 01.52 dagen etter. Vente ein time, og så GÅ PÅ FEIL TOG. Eit lokaltog som gjekk 2 min før det me skulle ha tatt. Det blei overnatting på hotell i Frankfurt, tidleg opp, og avgarde til Bamberg kl 05.54. Då rakk me sykkellevering på hotellet kl 9. Me skulle ha henta dei kl 18 søndag, men då var me i København. Ansvareleg i Pedalo var så grei at ho leverte på hotellet samtidig med at ho henta koffertar. At sykkelen til Han der var øydelagd, oppdaga me først då me begynte syklinga, men selskapet ordna opp. Me besøkte sykkellageret og fekk ny sykkel

Bamberg ligg litt sør, men midt i Tyskland, og ved ei sideelv til Main, Regnitz. Gjennom Bamberg er Regnitz delt i både elv og kanal. Byen ligg på sju høgder, og er derfor også kalla Frankarnes Roma. Bamberg er greveby frå 900-talet, og har hatt både verdsleg og kyrkjeleg makt i området. Grevedømmet var uavhengig til 1802. Men byen fekk me altså sjå lite av. Ikkje smake på ølet heller.

Gamlebyen frå mellomalderen er i dagleg bruk, og er på UNESCO-verdsarvlista.
Bamberg er kjent for dei ni bryggeria sine, men like utenfor veks det også vinranker. Både øl og vin, altså.

Hotel Best Western Bamberg.

Turen startar gjennom Bamberg til elva Regnitz, følgjer denne til ho møter sjølvaste Main, og deretter går turen meir eller mindre langs Main heile vegen til Mainz. Landsbyane ligg tett langs elva, små og større: Gaustadt, Bischberg, Viereth, Trunstadt, Rosstadt, Dippach og så vidare. Sand am Main og Zeil am Main er litt større stader. Frå Zeil til Hassfurt tar sykkelvegen ein tur bort frå elva.