Main Radweg 2019

• 
  

  
  Me har sykla i Tyskland mange gonger, men alltid på grensa, på grensa mot Frankrike, på grensa mot Polen og på "grensa" mot Østersjøen. Denne gongen syklar me midt i landet, langs elva Main som slyngar seg i store bogar gjennom landskapet. Turen startar i Bamberg og endar opp der Main møter Rhinen, i Mainz. 

  

  
  

  Landskapet består av vinområde, skogar og ikkje minst gamle byar og landsbyar med slott, borger, kloster, kyrkjer og fine gamle hus. Bamberg er ein gammal keisarby og står på UNESCO si verdsarvliste. Würzburg er gammal residensby, småbyene Miltenberg, Klingenberg og Volkach er kjende for dei flotte bindingsverkshusa dei har halde i stand og Mainz har gamlebyen og Johann Gutenberg. Gutenbergmuseet må eg nok innom ein gong til, det er meir enn 10 år sidan sist.

  

  
  

  Denne gongen har me funne ein tur på 10 dager med strekk på 40 til 65 km. Det blir roleg og fint. Ein slik tur kan godt vare 10 dagar, då er ikkje turen over før han har begynt. Main Radweg er sykkelveg langs elva frå Bayreuth til Mainz. Er det ei elv tyskarane ikkje har laga sykkelveg langs? Eller ein kanal? Det er ein flat og lett tur. Her kan me gli roleg gjennom landskapet fram til neste vinkjeller eller ølstove. 

  

  
  
•  
• Tag 2: Bamberg - Haßfurt
•  
 
• ca. 40 km
• Tag 3: Haßfurt - Raum Volkach
•  
 
• ca. 55 km
• Tag 4: Raum Volkach - Würzburg
•  
 
• ca. 65 km
• Tag 5: Würzburg - Marktheidenfeld
•  
 
• ca. 40 bis 80 km
• Tag 6: Marktheidenfeld - Raum Miltenberg
•  
 
• ca. 55 km
• Tag 7: Raum Miltenberg - Aschaffenburg
•  
 
• ca. 45 km
• Tag 8: Aschaffenburg - Raum Offenbach
•  
 
• ca. 50 km
• Tag 9: Raum Offenbach - Mainz
•  
 
• ca. 50 km
• Tag 10: Abreise von Mainz

Skuderunden - Karmøy sør

Karmøyrunden vår har utgangspunkt i vakre Skudeneshavn, går litt vestover, så nord, så på tvers over Karmøy, og deretter sørover igjen på austsida på Rv 11 tilbake til Skudeneshavn. Turen tar ca 3 timar. Tidlegare gjekk Nordsjøruta frå Skudeneshavn og nordover. Men med undersjøiske tunnelar er den ruta lagd om, og syklistane må nå reise med båt frå Stavanger til Nedstrand. Synd for Karmøy og synd for Nordsjøruta.

Ein av dei varmeste dagane ein av dei varmaste somrane fann me ut at me skulle sykla på Karmøy. Vinden var frisk og det var fint å sykle (så lenge de var medvind). Frå Skudeneshavn er både Karmøyrunden og Skuderunden skilta på Gamle Syreveg til Syre, og vidare til Sandve. Denne vegen er idyllisk og lite trafikkert og flott å sykle. Frå Sandve og nordover til Ferkingstad er det sykkelsti, og på Ferkingstad tok me til høgre inn på Burmavegen. Heile kyststripa i sør og vest er ganske tettbygd, for det meste med kvite, fine hus. Då blei kontrasten stor då me svinga inn på Burmavegen.

Burmavegen på tvers midt på øya kan samanliknast med ein fjellovergang (maks 60 m.o.h.!). Det er grusveg, ingen hus, nokre ganske få hytter, nokre få sauer på beite og drikkevatnkjelde (med låg vatnstand) for Karmøy. Vegetasjonen er skog og myr, og me møtte 5 bilar på den 9 km lange turen. Me såg også skilta vandreveg over heia både til Skudeneshavn og Kopervik, endå meir fjellstemning.

Burmavegen blei bygd under andre verdskrigen for å trygge transport av krigsmateriell og troppar. Forklaringane på kvifor det heiter Burmavegen er fleire. Ei forklaring er at det var serbiske krigsfangar som bygde vegen, og dei snakka eit uforståeleg språk, og det blei då til burmesisk. Ei anna forklaring er at Burmavegen ofte er eit namn på ein veg bygd av krigsherrer etter namn av den opprinnelege Burmavegen som var forsyningsveg for kinesarane under den japansk-kinesiske krigen og den andre verdskrigen (bygd 1938).




Grusen på Burmavegen var litt laus, men det var bare å sykle litt forsiktig, og heilt på slutten, då Hu der grua seg til ei nedkjøring på laus grus, så var det plutseleg asfalt! Og me var nede i Blikshavn. Siste delen av turen skulle gå fort unna, men det gjorde han ikkje. Motvinden frå søraust var sterk, så det blei eit strev. Men vegen var god, og trafikken var ikkje så stor.

Overgang Jæren - Dalane

Tur 1. Nevland - Ualand. Tur-retur 12 km.

Like sør for der vi tar av frå Rv 44 til Vestlandske hovudveg går det ein veg inn til Gjermestad. Me kjørte til Nevland, parkerte der, og hadde ein fin sykkeltur på litt laus grus opp til det som ein gong var ein skysstasjon og tre gardar, Ualand. Garden ligg ved Ognaelva, som går frå Ognedal i Bjerkreim til Ogna i Hå.  Det ser ut som det er mogleg å gå frå Ualand til Ogna, men ikkje sykla, så dette blir ein fram og tilbake-tur i nydeleg landskap med skog og vatn.

På Ualand var det dugnad då me kom. Jæren Skoglag eig staden, som ligg i Hå. Men det er Jæren jakt- og fiskeforening som vedlikeheld staden. Ognaelva renn forbi like ved, og det er den det blir fiska i. Sommaren 2018 er ein tørkesommar, og det er lite vatn i elva. Det er også mogleg å sykle til garden Øvrabø, då tar ein av til høgre ved bommen.

Tur 2. Rundtur Brusand - Aniksdal- Vigrestad - Brusand 20 km.

Frå Brusand går vegen over jernbanen og austover. Her er det fleire val, men denne gongen sykla me langs Bjåvatnet og tok til venstre i Aniksdalsvegen. Det er roleg stigning ei stund, slik at me kom fritt og høgt og hadde godt utsyn over den sørlegaste delen av Jæren og såg havet. Men før den tid sykla me forbi Haugsenga, India (!), Aniksdal, Herikstad, Rugland, Hadland og Ødegård, alle, bortsett frå India, kjende etternamn i distriktet. Her kom familiane frå ein gong. 

Det er drift på gardane, og det er sett opp vindmøller i landskapet. Vi hadde rast ved ein nedlagd skule eller bedehus der det heiter Rugland eller Herikstad. Vidare gjekk turen til Vigrestad, der kan ein gå på kafe eller i butikk. Frå Vigrestad sykla me til Haugstadskogen og Stokkelandsmarka og tilbake til Brusand. Stokkelandsmarka har fått flotte, store vegar. Neste gong skal me finne den nye sykkelstien. 

Fin tur på asfalt heile vegen, lite trafikk, og passe stigning.

Tur 3. Eigerøy fyr. 

Vi kjørte retning Egersund, følgde skiltinga til Eigerøy fyr, men parkerte på idyllen Skadbergsanden. Dels for å sleppe å kjøre den smale vegen inn til parkeringsplassen for turvegen til Eigerøy fyr, dels også for å få en fin sykkeltur.  - Og det var flott å sykle på bilvegen fram til parkeringsplassen, men så vil eg seie det passar betre å gå enn å sykle vidare inn til fyret. Det er 10 grinder på vegen inn, og det blei likevel mykje grindopning og sykkelstopp på vegen. Når grinda i tillegg var nedst i ein bratt bakke, blei det mykje bremsing. Terrenget er i tillegg svært kupert, nesten for bratt til å sykle einskilde stader. Trur heller eg neste gong vil sykle rundt på Eigerøy på bilvegar, og gå til fyret.

Men Hu der kom seg ut til fyret denne gongen! (Utan sykkel det siste stykket) Det var tredje gongen ho var på denne turen, men første gong ho kom heilt ut til fyret.

Siste del av ruta var det laga trapper og lagt ut gangvegar over det som sikkert normalt er myr, og det var fint å gå. Aller siste stykket mellom bustadhuset og sjølve fyret var det ein veg der ein nok kunne trekke ei kjerre i si tid.

Eigerøy fyr er laga av støypejern, etter inspirasjon frå engelske fyrtårn. Då Hu der gjekk ut til fyret, byrja det å regne for første gong på to månader. Det var friskt og godt, og det dampa av fjellet!

Ytterøya rundt i åttetal

Terje, 8 år, og mormor i fin stil nedover bakken. Dei andre kjem bak.

Sykling i Norge er også fin-fint. I Trondheimsfjorden utanfor Levanger ligg Ytterøy, sjølvsagt utanfor Inderøy. Inderøy er ei halvøy, medan Ytterøy er ei øy med ca 600 innbyggjarar. Ytterøy var eigen kommune inntil 1964, men blei då ein del av Levanger kommune. Det går ferje frå Levanger by til Ytterøy nesten kvar time, så det er bilar på øya, men likevel begrensa trafikk og fint med sykling rundt på øya. Vi drog med 7 personar i alderen 8 til 76 år, og det var ganske mange andre med sykkel på ferja. Kjekt å sjå at folk finn fram til ein slik fin stad å sykle, småkupert på asfaltert veg. Dei fleste syklistene var trøndarar, men det var også nokre danskar.

Vi sykla eit åttetal på øya, ca 20 km. Midt i åttetalet ligg ein plass som heiter Rampa, med kafe, og det var butikk på ferjeleiet, elles må ein ha med mat og drikke sjølv. Denne dagen var det fantastisk flott ver, havblikk på fjorden og strålande sol å sykle i.

Jørstadsjøen dampskipskai var interessant. Trebrygge som var i drift som dampskipskai lenge, med brygge som måtte ta hensyn til store forskjellar mellom flo og fjøre sjø. Ei gruppe entusiastar hadde restaurert kaien, som var ein av få igjen i sitt slag.

Fin dag i Brügge og Damme

Oppvarming til turen Brügge - Amsterdam. 

Brügge er ein velutstyrd turistby, også på sykkelfronten: Fleire sykkelutleigestadar sentralt i byen, sykkel velkommen i alle gater, også mot einvegskøyring, og fine, skilta sykkelvegar frå knootpunkt til knootpunkt. Me leigde sykkel hos ein kombinert frisør og sykkelutleige, nei ikkje Sola video og tepperens, men nesten. Haar Zone Kapsalon og Bike Rental  Med rabatt frå hotellet, kosta det 10 euro pr dag pr sykkel! - med kart og sykkeltaske, og service på telefon dersom behov. Veldig kjekke folk.

Me sykla langs ein av dei mange kanalane ut av byen og 8 km langs Damme Vaart kanal til Damme, ein søt landsby. På torget var det marknad, det vil seie tre velutstyrde trailarar oppstilt, ein med kjøtt, ein med fisk og ein med ost og liknande. Etter kaffe og is sykla me ei anna løype gjennom mais- og potetåkrar tilbake til Brügge, med god skilting og nye knooppunkt var det aldri tvil om vegen, Rundt Brügge går det ein sykkelring av svært god kvalitet, og inne i byen er det greit å sykle. Det einaste problemet er at i sentrum er det mange turistar i vegen. Men ein skal ikkje langt ut før det problemet gir seg. - Sykling er vanleg i byen, bilane tar omsyn, og det er trygt å gå frå sykkelen. Heilt flott. 

Dagen avslutta i ølkroa De Garre, med øl ein ikkje får andre stader. 

Dordrecht- Kinderdijk - Schoonhofen - Vianen (55 km)

Rett og slett ein herleg dag. Turen i dag starta med ein tur med hurtigbåt, waterbus, frå Dordrecht til Alblasserdam, deretter var det ein kort sykkeltur til dei 19 berømte vindmøllene i Nederland, Kinderdijk. Vindmøllene blei laga på 1700-talet for å pumpe ut vatn frå Ablasserward-polderen, og er delvis i bruk i dag, når det er mykje regn og dei motoriserte pumpene ikkje held unna. Kvar vindmølle løfter vatnet opp eit nivå, og etter fleire slike kjem vatnet over havnivået og kan pumpast ut i elva som går til havet. Nederlanda har godt land, så folk begynte tidleg å slå seg ned der. Men det blei for knapt med det tørre landet, og dei drenerte det med kanalar. Resultatet var at vatnet sokk, og det måtte gjerast noko. Resultatet var kanalar, dike og pumper. Veldig imponerande, og noko som bare kan gjerast når mange samarbeider. Det kan vere ei forklaring på det velorganiserte landet Nederland er. Gud skapte jorda, men hollendararne skapte Holland.

På kartet ser vi kor lite Nederland hadde vore utan arbeidet mot vatnet, bare det kvite er over havnivå heile tida. Me sykla og såg, kanal på kanal, på kanal. Kanal mellom jordstykka, kanal rundt eigedommane og kanalar langs vegane me sykla på. Nokre stadar var det stor høgdeforskjell mellom kanane på venstre side av sykkelstien og høgre. Sist på turen sykla me også på diket ut mot elva Lek, ei sidegrein av Rhinen. 

Det var lunsj i Schoonhoven  og slutt på etappen i Vianen, men inntrykka frå denne dagen var frå turen; det store kanalarbeidet som er gjort, dei fantastiske hagane ut mot kanalen eller sykkelstien eller begge delar. Me var med i flokken denne dagen. Ein fordel når det var motvind ein del av strekket, og så fekk me med oss eit besøk på ein ostegard.

Me kjem også meir med i det sosiale når me er med i gruppa, og det er mange kjekke folk med. Det er veldig greit med engelsktalande, sosialt innstilte personar. I dag avslutta me med fødselsdag og sjampanje!

Brügge - Gent (56 km)

Brügge (117000 innb.), Flanderens perle, er ein by med historie som truleg kan daterast tilbake til før-romersk tid. I mellomalderen var byen ein leiande handelsby, med børs frå 1309. Men kanalen til havet tetta seg til, Zeebrügge tok over som hamneby, og Antwerpen som finanssentrum. Men byen voks vidare som sentrum for tekstilindustri, håndverk og handel ei tid, men på 1800-talet var det slutt, og nedgangen i folketalet var på 75%. Men den økonomiske nedgangen gjorde Brügge interessant som turistby alt på 1800-talet, og derfor er gamlebyen tatt godt vare på og byen står på UNESCOs verdsarvliste. Turistinntektene blir systematisk brukt til å renovere mellomalderbygningar og promotere byen, og turistnæringa er nå den største.

Gamlebyen Brügge ligg innanfor ei rund vollgrav, og sentrale er plassane Markt og Burg.

M/S Zwantje

 Første etappe på turen Brügge - Amsterdam med Boatbiketours. 

Denne gongen blei me overtalte til å bli med gruppa på gruppesykling, 22 personar i ei lang rekke. Det gjekk uventa bra, godt organisert av Rikko. Rikko først, med ein frivillig til å alltid sykle sist og plukke opp halen. Dessutan hadde den som låg som nr 2 ei oppgåve: Å stoppe og vere vegvisar når det var eit eller anna vegkryss eller endringar på vegen. Dette gjekk veldig bra, og farten var fin. Vi fekk ein stopp ved eit krigsminnesmerke, ein herregård og ein tur gjennom ein skog som ikkje var i den originale turtraseesn,

Men ting kan skje når mange syklar saman, det som skjedde var at ei dame mista sykkelnøkkelen på ein kafe me var innom, Og utan nøkkel var sykkelen låst. Alle måtte vente, men ingen nøkkel. Det enda med at Rikko sykla til båten og henta ein reservenøkkel, 16 km, mens gruppa venta. Då han var dradd, blei nøkkelen funnen på do, men det blei likevel ei lang venting.

 

I store sykkelløp er det ofte utbrytargrupper. Først stakk eit felt på fire frå Irland og Canada, deretter følgde Norge. Det var ikkje vanskeleg. Finne vegen med kart, nodar, nodeliste, GPS og rute i store trekk langs ein kanal,

Me tok denne turen mellom anna fordi det oftast er vind frå sørvest i området, noko som inneber medvind store delar av ruta. Det var nordvest i dag, men det var fint det også. Og så er det tilnærma heilt flatt, så 55 km er ikkje langt. Belgia har kome seg mykje dei siste åra, det er mange og gode sykkelvegar, der du treng dei. Innfarten til Gent var for eksempel fleire kilometer bilfri sykkelveg langs kanalen. Og godt å sykle i sentrum også.

Gent - Dendemonde - St.Amands (40 - 53 km)

Sykkeltur langs elva Schelde, ei tidevannselv.  Vi sykla saman med heile den internasjonale gjengen ut av Gent. Det var lurt, for Gent er ein ganske stor by, og båten vår låg ikkje ved noko knutepunkt. Det gjekk forbausande bra å manøvrere 21 personar gjennom trafikken. For det første er sykkelvegnettet bra, og bilane tek omsyn til syklistar. Dessutan fungerte systemet til Rikko bra. Men dette var vaksne syklistar. På denne tida er tydelegvis skoleklassar på tur, og i eit ganske stort kryss passerte ein gjeng med mellom 50 og 60 12-åringar. Modige lærarar! Men og flott for ungane som kan få kome seg på tur. Ikkje alle like flinke å sykle, til og med. 

Rikko tok oss til ein nydeleg plass som heitt Laarne, derfrå tok vi avtstad på eiga hand. Det var vegarbeid nokså snart, og der var det nok forsvunne eit skilt. Det betydde at me og dei fire andre utbrytarane sykla feil. Takka vere GPS kom fann Hu der og Han der vegen, men Irland og Canada kom på villspor. Hurra for GPS. 

Belgia er eit flott blomsterland. Først og fremst er det fantastiske med hortensia overalt, men dei har også begynt å så blomar i staden for plen. 

Schelde er ei tidevasselv, og vi fekk sett på då elva gjekk «feil veg», innover i landet. Rart! Schelde  er ganske stor, og det er framleis ein del frakttrfikk på henne. På begge sider er det bygt dike som det er fint å sykle på, så elva er på mange måtar like viktig for turisme og friluftsliv som for transport. Det blir også anlagt naturområde og flaumområde 

Irland og Canada i hortensiaen!

Turen gjekk gjennom Laarne - Kalken - Dook - Dendermonde - Baasrode - Sint Amands. Vi sykla langs elva, tok ferje over elva, sykla over ei sluse og til slutt ombord i båten som ligg på Schelde. Litt vind gjorde turen litt anstrengande, men det er jo bra! 

St. Amands - Temse - Antwerpen (47/59 km)

På grunn av tidevatnet starta dag 3 med at båten gjekk kl 7. Zwantje har nokså svak motor, og når ho må gå mot straumen, tar det lang tid. Derfor gjekk båten før frokost. Det betydde at syklinga blei korta mykje ned, vi starta i Stendorp i staden for St. Amands. Vi hadde god tid, og hadde derfor tid til å gå inn på slottet Kruibeke, som opna tidlegare enn vanleg for å sleppe vår gruppe inn. Det spesielt flotte med dette slottet var at det var to turar gjennom det, den eine viste det herskapet opplevde, den andre viste tenarane si verd. Utruleg forskjellige - og det i same huset. Tenarane gjekk inn og ut av dører som var ein del av tapetet!

Vi blei altså med gruppa denne gongen og, Hu der melde seg frivillig til å sykla sist, og var plutseleg tilbake til tida som gymlærara, og sistemann på tur. Ikkje alle er like vane med å sykle. Men det var kjekt å sjå kor godt utplasseringa av personar i svingar og kryss verka. Alle kom heilskinna fram til båten i dag og. 

Ei spesiell oppleving i dag var å ta rulletrapp 60 m ned, så sykle under Schelde, og så ta rulletrapp opp igjen. Det er eit gammalt system, rulletrappa er av tre, og frå første del av 1900-talet. Interessant! Det går også ferjer over Schelde, som er nokså brei her i utløpet. - I Antwerpen er det masse gamle hus også, vi hadde tid til å sjå på alle dei flotte husa frå 14-1500-talet, husa til dei rike lauga som konkurrerte om å ha dei finaste husa. Kyrkja var også flott. Og sidan Antwerpen er ein levande by, har han også sin del av moderne bygg. 

Lauga kappast om å pynte husa mest. Dette er St. Georg og dragen.

Slottet i Kruibeke

HU Der med vest og walkie talkie klar til å være sweeper

Om kvelden låg båten langt ute i elva, om morgonen hadde elva krympa, sjå under.

Med Tove og Google som vegvisar i saltmarkene utanfor Torrevieja

Ny dag, nye eventyr. Jærsyklisten er klar til ny innsats, det er me også, og vegen er forklart på baksida av ein av sekstiårstalane frå kvelden før. Tove, som bur i Torrevieja, hadde eit fint turforslag til oss. Denne gongen starta turen til høgre på kanalen, mot nord, til St. Miguel. Vidare rundt St. Miguel, kort på trafikkert veg, og deretter inn langs ein kulvert til Montesinos. Alt etter ark 1 på Tove si beskriving av vegen.  Montesinos hadde kafear på torget med nydeleg serranoskinke - akkurat det me hadde bruk for.

Ut frå Montesinos var Tove sine notater noko meir sparsommelege, og Jærsyklisten fann fram han Google. Og han Google viste veg, ned til saltsjøen, til hagesenteret, og ut på den nedlagde jernbanetraseen heilt inn til og delvis gjennom utkanten av Torrevieja. Flott for syklister! Men deretter tok han Google oss ut på N-322, med farleg trafikk. Det var merka kant ut mot bilvegen, men me likte det ikkje! Ved første avkøyring kunne me ta av frå den store vegen, og så hjelpte Han Google oss å snirkla oss gjennom urbanisasjonane, fram til vår stad. Takk til Tove, Jærsyklisten og han Google for fin tur. Utan skog.

Eventyr i Orihuela

Andre gong i Miraflores, anledning 60-årsdag, ga anledning til meir utforsking av området rundt Torrevieja på sykkel. Selskap av ein ivrig Jærsyklist, som har grunnlag frå jobbsykling mellom Klepp og Nærbø, gjorde at Han der kom i mindretal, og at det ikkje var like aktuelt å snu/gjere turane korte, som dei ofte kan bli.




Altså, ein rask tur frå Miraflores til kanal Campo de Cartagena, og så til venstre langs kanalen, etter råd frå eit norsk par, ca ei mil til San Pedro. Det er ein veldig fin tur og lett å finne fram, både forbi hotell, golfbane og appelsinlundar. Me skulle prøve å kome tilbake til ein avtale kl 13, og skar derfor nedover mot sjøen i Pilar de Horadada. Det var flaks, i den byen hadde dei laga park med sykkelsti i eit tørrlagt elveleie, heilt ned til sjøen, verkeleg flott.




Frå Horadada følgde me sjøen heim, delvis supplert av Google, delvis av retningssans. Området er flott, og turismen noko meir dempa enn lenger nord. Men som lenger nord, er dette området også brote opp av ganske djupe gjel som ligg igjen som ubebygd urskog. Og når retningssansen til Hu der trumfa Googlekartet til Jærsyklisten (det viste ein lang runde inn i landet), blei den frå før ganske varierte turen til eit eventyr.



Hu der lokka både Jærsyklisten og Han der 30 meter ned langs trapper ned i gjelet, deretter var planen å gå opp ein liten veg på andre sida av gjelet. Problemet var bare at vegen var stengd med hengelås. Alternativet var å finne ein ny veg opp frå gjelet lenger oppe, men lettare sagt enn gjort. Buskaset blei bare tettare og tettare, til slutt var det nesten ingen sti å sjå. Men me høyrde bilane på vegen, og Google synte bilveg rett fram. Problemet var at «vegen rett fram» gjekk på ei bru høgt oppe. - Me måtte snu! Surt. Men me fann ein veg opp likevel, på den sida me kom frå, og deretter til sykkelsti langs den store vegen N-322 til kjende trakter, og opp til Miraflores. Turen var 25 km, det føltes som 40, og me kom 2 timar for seint til avtalen. Men ingen sure miner, verken hos Jærsyklisten, Han der eller dei som venta. Dei hadde hjelpt til med å lage mat til sekstiårsdagen.