Hadrians sykkelveg sommaren 2013

Fottur 2004 Hadrianmuren ved Haltwhistle
Ganske flott!

Plan for sommaren 2013 er å sykle Hadrians sykkelveg i Nordengland frå Ravenglass på vestsida tvers over England til Tynemouth, nasjonal sykkelrute 72. Denne ruta er nokså lett, flatare enn den kuperte Coast-to-coast me sykla i 2010. Då kan me kanskje få med Siri (då 7 år), Ranveig og Arvind, som bur i Ovingham like før Newcastle på slutten av ruta.

Sykkelruta er:  Ravenglass - Whitehaven - Silloth - Carlisle - Haltwhistle - Corbridge - Tynemouth. Her er Sustrans si nettside med siste oppdateringar, for eksempel med flaumvarsel når det er aktuelt.

Hadrians sykkelveg har namnet etter Hadrian's wall, eller Hadrianmuren, som var den sørlegaste av to forsvarsmurar mot Skottland som Romerriket hadde på dei britiske øyane. Antonine Wall på 60 km var bygd lengre nord, men han er mindre kjend fordi det er lite å sjå av han i dag.

Hadrianmuren blei bygd frå år 122 og utetter. Det var ei av dei sterkast forsvarte grensene i Romarriket, men i alle portane gjekk det også føre seg handel, toll- og skatteinnkreving. Mykje av muren er bevart, mykje takka vere John Clayton frå Newcastle som på 1800-talet kjøpte opp delar av muren og restaurerte. Muren er på UNESCO si verdsarvliste og ein av dei største turistattraksjonane i Nordengland, og det er vanleg med fottur langs muren.

Igjen lagar dei syklar på Ganddal.

I oppveksten min på 1960-talet var det bare ein type syklar som var aktuelle, DBS. Syklane var laga på Sandnes på Øglænds sykkelfabrikk, seinare på Kvål. Kortreist, lokalt og eit eksempel på lokalt initiativ. Nokre modellar her også. Men tidene skifta, Øglændarvingane selde aksjane sine til eit svensk firma, Monark i 1989, og sykkelfabrikken blei etter kvart lagd ned. Det var for dyrt med norsk arbeidskraft i konkurranse med Austen. Men ennå fins salsapparatet til DBS, Cycleeurope i Sandnes.

Men nå blir det likevel laga syklar på Kvål, der den siste DBS-fabrikken låg. Ådne Orstad har laga ei bedrift som set saman syklar ved hjelp av ferdige delar, Sykkellaboratoriet. Det spesielle er at kvar sykkel er unik, spesialtilpassa kroppen til kjøparen. - Det morosam er at Øglænds sykkelfabrikk starta på same måten i 1892, med å setje saman sykkeldelar dei fekk frå Tyskland (Hengstberg) og USA (The World), før sykkelfabrikken i Langgata i Sandnes blei opna i 1906. - Men Øglænd sine syklar var neppe spesialtilpassa kjøparen!

Rundtur Lura - Stavanger - Madla - Forus - Lura nesten bare på sykkelsti

Utsikt over Gandsfjorden mot aust

Laurdag 24. november kl. 12.15 - 16.15 var det opphaldsver med solgløtt, 8 - 9 grader og nesten vindstille. Sykkelen hadde stått i ro i garasjen lenge, batteriet på lykta og sykkelcomputaren var utlada, men kva gjorde vel det? Ut på tur før regnet kjem igjen! TUR! Ikkje transport til jobb eller treningsrunde.

Vi fann ein flott runde på ca 40 km, nesten alt på sykkelsti, eigen sykkelveg eller i lite trafikkerte gater. Veldig bra. Vi ser bort frå strekket vi måtte ta til og frå, langs Nordestraen, det er tragisk at det ikkje er blitt betre der.

I forklaringa bruker eg namn frå sykkelkartet for Nordjæren. Første delen av turen er for ny til å vere med på kartet, men han går langs jernbanen.

Velodromen over Tjensvollkrysset, bare for mjuke traffikantar

Forklaringa begynner på Lura, vi sykla Gamlevegen mot Lurahammaren frå nord. Til høgre ned Lurastø,  tok undergangen under jernbanen og sykla nordover på sykkelstien mellom jernbanen og Gandsfjorden. Vi passa på å nyte dette, det var bare flott. Heldt deretter til høgre etter Mariero stasjon, og sykla gjennom Vaulen badeplass, sjølv om merkinga viser på "innsida" av jernbanesporet akkurat der.

Steinsetting ved Møllebukta i Hafrsfjord

Det går an å ta seg ein bystopp i Stavanger, men vi sykla over gangbrua over Lagårdsveien, og kom inn på Indre Ring over Våland, passerte det gamle sjukehuset og Arkeologis museum. Ved Mosvatnet heldt vi til høgre og sykla Madlaruta. For første gomg sykla vi på den nye sykkelvelodromen over Tjensvollkrysset, sjå bilete, og vidare på brei sykkelveg til Madlakrossen.

Frå Madlakrossen tok vi nordover igjen, Madlaveien til Møllebukta, og inn på ny sykkelrute Hafrsfjordruta, som er nydeleg steinsett ut mot fjorden, sjå bilete.

I neste rundkjøring sykla vi sykla sørover over Grannessletta, ved Sørnes følgde vi skilting mot Forus (Sørmarkruta), under Nesbuvegen og inn på snarvegen mellom Sørnes og Forus som berre er for syklistar, fotgjengarar og rulleski (vi møtte to). På Forus skjer det store omleggingar heile tida, men det kjem til å bli veldig flotte forhold for syklistar på nordlege Forus. Litt verre var det i området ved Tvedtsenteret/ Elkjøp. Men når det var passert, var det fint langs Svanholmen og Vassbotnen. Endå betre blir det nå kollektiv/sykkelbrua over E39 blir ferdig (forsinka frå desember 2012 til vår 2013).

Vi sykla over E39 ved IKEA, på venstre side av RV44, og Stavangervegen retning Lura til slutt. Heile tida på fortau/sykkelsti. (Kaffe og dessert på Lura Turistheim passa godt før vi sykla gjennom trafikken på Nordestraen heim til Austrått.)

Mai 2013: Puglia, Italia

Godt å tenkje på når hausten mørknar til: I mai 2013 håper vi på ei veke sykling i Sør-Italia, i Puglia, hælen på støvelen som kartet av Italia utgjer. Reisa blir igjen kjøpt av Pedalo, sjølv om det godt er mogleg å sykle rundt på eiga hand. Det er rart med det, blir ein van med kofferttransport og god sykkelservice, er det vanskeleg å begynne å frakte bagasje... Ruta blir fly til Bari (Brindisi er også mogleg, men har færre flyavgangar), direkete tog til Alberobello og så sykling Alberobello - Ostuni - Mesagne - Gallipoli - Santa Maria di Leuca - Otranto - Lecce. Strekka er mellom 40 og 50 km, med mulighet for å forlenge eit av strekka til 85. Frå Lecce blir det igjen jernbane til flyplassen.

Naturen skal vere nydeleg, med oliventre, pinjer og mandeltre. Andre halvpart av traseen går langs havet, det pleier ikkje vere stygt. I mai er det nok også blomstring på gang.

Alberobello er kjent for sine spesielle hus, trulli. Ei nettside seier at det er ein byggemåte ein veit var i bruk så langt tilbake som 1300 f. Kr. Husa har  koniske tak utan mørtel, og dei er bygde av lokal kalkstein, med spesielle toppar og takdekorasjonar.
Dei står på Unesco si verdsarvliste, og dei må me sjå, sjølv om dei fleste bygga i dag er for turistar.


Eit anna høgdepunkt på denne turen er er Zinzulusagrotta i søraust.

Syklar i skogen

Fotograf Bjørg Pettersen. 

Nedlagd fabrikk ved sykkelstien på Figgjo

I Hellas såg vi mange forlatte fabrikkbygningar. Slike har vi ikkje i Norge, tenkte eg. Men eg tok feil. Ved sykkelstien mellom Sandnes og Ålgård ligg rønna etter Figgjo trikotasjefabrikk, DFU, der dei laga m.a. badedraktar. Her er ein liten film om DFU. I sommar melde Stavanger Aftenblad at det skulle bli bustader der. Ikkje så originalt i desse tider, men bygget er eigentleg staseleg, og staden det ligg på er nydeleg, så det kan bli bra bustader.

Bilete og tekst er laga med Blogger for Iphone!


Vi har forlatte bygg i Sandnes også

Jerntepperuta eller Iron Curtain Trail

Fantastisk og til å drøyme om: Langs den 8000 km lange grensa mellom tidlegare Aust- og Vest-Europa, er det i ferd med å vekse fram eit gigantisk nettverk av sykkelvegar og grøne friområde. Frå Grense Jakobselv i nord, til Svartehavet (Bulgaria/ Tyrkia) i søraust var det under den kalde krigen ei stengd grense som mange stader var ganske brei. Dei fleste landa som ligg inntil grensa har slutta seg til arbeidet med å utvikle sykkelveg og å skape eit grønt naturbelte med friområde og naturreservat. I og med at områda langs grensa har vore uutnytta så lenge, har utrydningstrua artar overlevd der.

Den tyske EU-politikaren Michael Cramner er ein av dei som har stått på fot å sikre ruta, og ein av støttespelarane er Green Cross, starta av Mikhail Gorbatsjov. Planen er at ruta skal vere ferdig i 2020, men ein god del er alt gjort. Eg legg merke til at sommarens tur frå Lübeck til Stralsund er med i ruta, eg har alt sykla litt av strekket! Sjå under etiketten Østersjøen.


Offisiell side for Iron Curtain Trail. Eit mektig fredsmonument og ei påminning om kor mykje ressursar det blir sløst på å oppretthalde grenser.

Sykkel som framkomstmiddel på ei gresk øy

Sykkel er eit flott framkomstmiddel når du oppheld deg på eit gresk kloster litt utanfor alfarveg, men likevel vil litt rundt. Når klosteret i tillegg ligg på ei øy, er det lite biltrafikk og ingen store vegar.

Syklinga er såkalla transportsykling: Rett-i -ryggen-sykkel med  bredt sete, gode dekk og korg på bagasjebrettet. Dei som hadde hjelm, slutta fort med det. Så om morgonen og i siestaen
er det ut på sykkel, mest på grus til stranda - Skala - eller til næraste landsby - Kaloni.

Optimal dag på jobben:
Kanskje ein liten sykkel- eller spasertur før frokost
Frokost
Jobbe fra 9 til 13 i skuggen
Lunsj
Siesta: Sykle til stranden. Bade, sole seg. Sykle vidare til kafe for refreshment. Sykle tilbake til klosteret.
Tilbake for jobbing frå 17 - 19.
Middag
Kjekke presentasjonar

Kristine og Hildegunn på grus ut frå klosteret, over. Til venstre syklar Jostein og eg frå Kaloni til Skala Kaloni (stranda).








Dette er Lesesenteret, Universitetet i Stavanger, på Metochi, Lesbos. 28 grader i september.

Det blir jobba. He me det ikkje godt?

Ti vegar til grøn lykke.

Bladet Folkevett skriv om grøn lykke, i kontrast til OECD sine lykkemål, som mykje baserer seg på økonomisk velstand. Dei ti overskriftene er:

1. Naturopplevingar gir velvere.
2. Ta vare på dei gode, små augneblinkane.
3. Lykkeleg med trening.
4. Prioriter pengar lågt.
5. Ver altrustisk, gi bort pengar, ting og eiga tid.
6. Smil meir enn du føler for.
7. La grøda gro. (Jobbe med jord utan hanskar auker nivået av serotonin).
8. Bli oppslukt, ha flyt.
9. Vær takknemleg.
10. Ha meiningsfulle mål i livet.

Så å sykle smilande gjennom naturen på ein billig sykkel på veg for å besøke ein gammal far, men ha tid til å stoppe opp og sjå på blomane langs vegen og vere takknemlig for både blomane og helsa, og nyte naturen slik at ein gløymer tida, då er det ikkje mykje som manglar! Dersom ein då kan kome heim og hauste sjølvdyrka mat i tillegg....

Vil du lese artikkelen i Folkevett? Side 20 - 21.

Endelig på hjul igjen. På anleggsvegar i Sirdal

Kneskade har hindra sykling lenge, men nå ser det betre ut, og i helga prøvde eg forsiktig sykling på anleggsvegar i Sirdal.

1. Frå Haugen opp Hønedalen til vegen slutta, ca.13 km innover. Ein del stigning i starten, deretter innover i småkupert terreng. Heile tida på asfalt, vegen var stengd med bom, så freden var der, og fjellfølelsen. Eit herleg, bilfritt tilbod. Litt regn og vind, men fint.

2. Frå Kvæven til Deg. Ca. 3 km, men kan forlengast med å sykle i sjølve Sirdalen.  Degdammen er stor og imponerande, fantastisk! Mye ein kan oppleve med sykkel. Grusveg, men fin å sykle. Turen vår var fra hytta og blei 11 km. Og kneet held!!!

Østersjøen: Barth - Stralsund 52 km Dikesykling og lite folk

Dagens bakke, med vindmøller

Distansen føles som ein leik, trass i vind frå alle kantar. Det er igjen flatt, vel, det var ein bakke, men mykje dikesykling og litt i skog. Landsbyane var små og sjeldne, men søte. Ein bør ha med seg litt reserveproviant og nok vatn, det var lite å få kjøpt. Med eitt unntak: I Hohendorf kom vi over ein eiendommeleg serveringsstad, i annekset til eit slott frå 1800-talet. Det virka tomt, men far i huset varsla servitrisa, som kom styrtande. Kakene som vi kjøpte fordi ho var så ivrig, var fine og gode, og kaffien heilt ok. Men ingenting rundt var heilt i stand, plenen uklipt, rosebedet ruskete, og sjølve slottet var avstengt og ikkje stelt.

På kafe i Hohendorf slott

Nær historie, plate på hus i bruk. 

Slik hadde eg eigentleg trudd eg skulle sett meir av i gamle DDR. I byane finn vi ruskete hus, tomme tomter og renoveringsobjekt. Før 1989 var det 80000 innbyggjarar i Stralsund, nå er det 67000. Så det er ein del tome hus og ubrukte tomter, sjølv midt i byen. Men mykje er bygd opp i gammal stil, mykje er friska opp med maling, og dei lange blokkene har fått fargerike verandaer. EU-middel er brukt til oppussinga, seiest det. Det må ha vore ganske store middel. I Stralsund er ei side i ei av hovudgatene i ferd med å bli bygd opp på nytt, det blir flott. Eit kvartal er også på UNESCO si verdsarvliste. Hotellet: Arcona Hotel Baltic
Like i nærheten av hotellet går vi forbi eit bygg med ei minneplate for Karl den 12., svenskekongen som invaderte staden på 1700-talet. På andre sida av vegen er det minneplate over alle dei som døydde under tortur i bygningen, under Stazi. Byen har hatt ein mangfoldig historie. 

Oppsummering heile turen, Ostseeradweg 2: Løype på sykkelsti eller sykkelveg nesten heile turen - kjempebra. Kart og beskrivelse heilt topp. Fine og varierte hotell, og ekstremt god mat i forhold til kostnad. Lettsykla, interessante byar, søte landsbyar og interessant natur. Stork og ørn m.m. Diker, innlandshav og sandstrender. Mykje å sjå.

Trekk for eit par vel korte etappar og skiftande ver. Turen er ein sommartur, sjølv om veret i Østersjøområdet er varmare enn i Noreg. Total: Vil gjerne sykle fleire strekk langs Østersjøen, både i Tyskland, Polen og Danmark.

Gruppetur med åtte var ei ny oppleving. Det som gjeld med to og fire, gjeld endå sterkare med med åtte:

• Halde lågt tempo slik at turen blir behageleg for alle, og alle makter å sykle heile dagen (Hu der passar på når mennene tar ut).
• Zusammenbetaling ved fellesmåltider med blokk. Med blokk vil seie at regnskapsfører fører det den enkelte eller som her det enkelte par betaler på ei notatblokk, og så utjevnes det til slutt. Enten i euro og kroner, eller i oppvaskkostar, vinflasker og kaffemaskinar. 
• Den siste regelen, ingen sutring, kom ikkje til virksomhet denne turen. Det virka som at ingen hadde legning for å klage, og det var lite å klage på. 

Nye lure ting når gruppa er stor: 

• Vise tegn ved stopp, det lærte vi etter eit par bråstoppar med nestenulykker. 
• La det vere mulig å passere for andre ved stopp, sjølv små stoppar. 
• Parkere samla og ryddig. Tyskarane sjølv er flinke til å bruke sykkelstativ. Ordnung muss sein. 

Østersjøen: Dierhagen - Barth 57 km

Fischland frå lufta.

Når vi kjøper ferdigtur, må vi ta turen slik han er lagt opp. Vi har hatt eit par veldig korte etappar, men nå kom det endeleg ein skikkelig distanse igjen.

Dagen kom med fint ver, opp mot 25 grader, og det var ein veldig interessant tur. Også denne dagen var det lange strekk, men med mange flotte og koselege landsbyar og byar innimellom.

Først gjekk turen over Fischland, ei smal landtunge mellom Østersjøen og bodden, som er ei form for fjord. Vi sykla høgt på diket som er bygd for å beskytte landet innanfor, med stranda og havet til venstre, med såkalla steilstrand, brattheng med sand. Til høgre hadde vi ofte idylliske hus med stråtak, både fastbuande og FeWo Ferienwohnungen. På stranda var det mye folk, det var søndag med godt ver.

Vi veksla mellom dei to sidene av landtunga, Wustrow, Ahrenshoop, Prerow og Zingst var badebyar ved Østersjøen, og Born, Wieck og Barth som låg ved fjordane (bodden). Det var påtakeleg forskjell på temperaturen mellom dei to sidene av landtunga, sjø betyr friskare luft, sjølv når det er snakk om Østersjøen. 

Andre lange strekk var gjennom myrland med strå ved bodden, og tredje lange strekk gjennom løvskog. 

Pølsebua røykte fisk sjølv.

Vi hadde tenkt å ha picnic, men det blei Imbiss-lunsj med fisk på havna i Born. (Imbiss er ei avansert pølsebu, her røykte dei fisk sjølv).  Vidare gjennom skog og mark, heilt flatt, over ei bru over åpningen mot havet og inn til Barth langs ein nedlagd jernbane. 

Barth var like livlig som Vigrestad ein mandagskveld, men hotellet var bra. Hotel Speicher Barth, eit ombygd (1995 - 1997) pakkhus  på kaien. Veldig fint ombygd, med hotellrom i to etasjar, og gjennomgåande rom i andre etasje, slik at alle får havutsikt. Svært god restaurant, og hyggelig kelner. Om kvelden blei det torever og kraftig nedbør, men det gjekk fort over.

Østersjøen: Warnemünde - Dierhagen 30 km langs Østersjøstrender

Nytt hus får stråtak

Frå huset på landet, gjennom Warnemunde by kor dei opna Warnemundeveka, under jernbanen (ned og opp trapper), med ferje over til Hohe Dune, det blei ein svært variert start på denne etappen. Deretter kom det lange strekk: Først på sykkelsti langs militæranlegg (tenkte vi DDR?), på grusvegar i lauvskog, på dike langs stranden, og til slutt gjennom ulike ferieanlegg. Noen svært enkle, sikert frå DDR - tida, noen svært fine, bygd i gammal stil med stråtak.

Stråtaka ser ut til å vere karakteristiske for Mecklenburg. Også nye hus får slike tak, og dei held i 40 år, i følgje ein takleggar vi spurde. Sidan det er så mange hus med stråtak, må det vere konkurransedyktig, og ikkje bare noko for turistane. Råvarer, strå, er det i alle fall nok av i området.

Buntar med strå til tak.

Godt å studere hus, utsikt er det mindre av, når tåka ligg tung, som ho gjorde denne dagen. Men det var meldt store nedbørsmengder som ikkje kom, så vi var ganske nøgde likevel!

Veret i Nord - Tyskland i juli: Ganske mildt, ca. 20 grader, vekslande ver med sol og regn. Kan blåse, men varierer. Ingen solgaranti, tydeligvis, men behagelig sykkelver. 

God spiseplass i Dierhagen Dorf: Restaurant Schipperhus, Strandstrasse 6 (Også frå Trip Advisor, sjåøvste bilde). Kjempegod fisk. Dei fleste hotella ligg på stranden, men dette altså der fastbuande heldt til, i landsbyen i motsatt retning. 

Hotellet vårt, Ostseehotel Dierhagen var spesielt. Kjempestor hall, breie gangar, store bad (tilrettelagt for rullestol), i det heile tatt stort, kaldt og firkanta. Her var det mykje DDR igjen, sjølv om ein hadde prøvd å mjuke opp. - Men greit å bu der, ingenting å klage på.

Østersjøen: Kühlungsborn - Warnemünde 29 km + 14*2 til Rostock

Kort løype, men gode muligheter for forlengelse på over to mil tur - retur Rostock.

Som vermeldt, det regna denne dagen. Det passa godt med kort etappe, og den foreslåtte ekstraturen inn til Rostock blei gjennomført med buss, S-bahn, til fots og i taxi tilbake. Veldig fint å oppleve Rostock, flott gamleby (Unesco) og fin kjellarrestaurant, men det aller finaste var ein skobutikk, som vi uheldigvis ikkje kom oss til å kjøpe sko i. Schade. Damene drøymde om denne butikken om nettene. 

Gode råd for sykkelturar: forbered rumpa på sykkelsetet! 

Beste råd er å sykle mykje på forhånd. Nest beste råd er å ha med ekstra  padding. Må ei ty til tredje beste råd, er sinksalve eit alternativ, men på denne turen blei det oppfunne ein ny metode også: Compeed plaster. Dermed var det full rulle, Compeedy Gonzales Pettersen var plutselig i tet!

Pilfinner i Rema-ponch saman med Compeedy Gonzales i Heiligendamm.

Denne regnversdagen var det også godt med regnklær. Det fins jakke, bukse, trekk til sko, til hjelm osv. Det finnes også billige plasovertrekk, til ein billig penge på Rema, ifølge Pilfinner. Gode som segl i medvind, held kanskje ein halv tur... Pilfinner var også svært flink til å utnytte ressursane elles: Dusjhette på hotellrommet blei tatt i bruk som hodeplagg når det regna, pose for damebind blei beskyttar for lommebok. 

Til sjølve løypa. Vi treng ikkje bekymre oss for å finn fram. Vegen er godt skilta heile tida, og ofte er det bare eit val.frå Kuhlungsborn gjekk turen "bak" stranden, vidare langs klippekysten i skog som gjekk heilt ut til havet. Synd at det regna og var så dårleg sikt. Ostseebad Heiligendam, kor det første kurbadet blei anlagt i 1790-åra, såg flott og ryddig ut med fine bygg og velstelte plenar. 

Vi kom fram til hotellet i Diedrickshagen til lunsj, og fekk rom med ein gong. Då lunsjen var spist, var også koffertane komne, og vi kunne ta fatt på orienteringsløpet "å finne rommet". Ringhotel Warnemünder Hof var litt "huset på landet", flott, med stråtak og fleire påbygg. Men litt kjedeleg å bare vere der, dersom vi måtte det, men både Warnemünde og Rostock er gode alternativ om ettermiddagen. 

Østersjøen: Wismar - Kühlungsborn 42,5 km

Wismar - Drevenkirchen - Stove - Rurik - Insel Poel - Kühlungsborn

Ostseeradweg gjer det til piece of cake å vere kartlesar på denne turen. Såpass lett at Pilfinner fekk med seg Fluefangersken og Han der på eit utbrudd frå gruppa, utan kart.  Dei fire karta var hos dei andre, meir sindige typane som tok seg tid til kartlesing. Pilfinnar & co sykla rett og slett frå dei andre etter siste rast, då dei skulle konsultere kartet og finne den rette vegen. Etter ei tid var dei så greie å ringe dei andre og varsle at dei var "her", og det var jo til stor nytte for dei andre. Så det blei til at begge gruppene måtte finne fram på eiga hand, og det gjekk ganske fint for begge, alle visste dei skulle til Kühlingsborn. (kanskje var det litt konkurranse om å kome først...)

Men nå var det meir enn eitt hotell i Kühlingsborn, ganske mange, faktisk, og det skulle litt kløkt til for å finne fram til mål. Alle klarte det til slutt... Ringhotel Strandblick i Kühlungsborn


Hotella på turen: Alle tre hotella til nå har vore strålande, alle har vore firestjerners, med store, fine rom, god beliggenhet og god service. Vi får svært mykje for dei norske kronene våre i denne delen av Europa. Vi får også veldig god mat til ein rimeleg penge. Han der har vore på Trip Advisor og peila inn restaurantar på forhånd, og det har klaffa skikkeleg, Schippergesellschaft i Lubeck, Brauhaus am Lohberg i Wismar var to gode representantar for nordtysk tradisjon, kjekk, gammal innredning i gamle hus, og god mat. Matjesild og øl er typiske rettar for området, godt. I Kuhlungsborn var det også Trip Advisor som sende oss til pizzarestauranten Gallo Nero. Svært godt, men store porsjonar.

Elles innførte vi ein ny rett på kafe i Rurik, utanom menyen bestilte vi jordbær med is og krem, og då vi gjekk hadde det kome skilt i hagen om at dei hadde ein slik rett! 

Folket som syklar er kjekke og har det fint saman. Noen har fått sykkelrumper, noen kne slarkar litt, det er litt hoste, Velte-Petter veltar litt, men stort sett går det veldig bra. 

Ruta: Fin ekstratur ut på øya Poel for dei med friske rumper. Det blei litt langt mellom lunsjstader i lunsjtida. Elles heilt fin, det aller meste på sykkelvegar for dei som hadde kart og følgde det.

Østersjøen: Lübeck - Wismar 78 km. Langt, men greit.

Lübeck - Travemünde - ferje over elva Trave - Priwall - Ivendorf - Bolkenhagen - Schwansee - Brook - Wismar.

Gamle Hansastadt Lübeck, den sentrale byen i Hansaforbundet, som handla rundt Østersjøen og Nordsjøen mellom 1100 og 1700. Hansaen var bare laust organisert, men fekk makt fordi dei var organisert, var taktiske, kunne skrive og føre regnskap. Dei handla mellom anna med stoff frå Brügge, ull frå London, tørrfisk frå Bergen, salt, vin og korn frå kontinentet, pels frå Novgorod, jern og kopar frå Stockholm, og tente seg rike. Det ser vi spor etter ennå.

Vi budde på Hotel Scandic i Lübeck, like utanfor gamlebyen og like ved sykkelstien ut av byen. Mecklenburger Radtour er operatørar på reisa. Nøyaktig justering av syklane før avreise, gode syklar og alt i orden. 

Heile strekket første dag på denne turen er opp mot 80 km. Det er ganske langt, og på orienteringa blei vi gjort ettertrykkelig oppmerksomme på at det fans fleire alternativ for å korte ned på strekket: tog på strekningen Lübeck - Travemunde, taxi til Travemunde eller taxi eller buss Boltenhagen - Wismar. 

Men dei visste ikkje kven dei hadde med å gjere; korte ned på turen, keslags snakk! Sandnes/ Hommersåkekspressen kom seg roleg, men sikkert fram alle mila, sjølv med litt forkjølelse i rekkene og litt motvind. Ekspressen består av åtte personar, mektig når han kjem sigande, med ein tendens til å stoppe i kryss som det av og til kjem bilar i. Men pytt, pytt, det vil helst gå bra.

Første del ut av Lubeck gjekk på sykkelsti skilta til Travemunde. Tunnelen under elva Trave måtte forserast ved hjelp av buss. Bussen er gratis, har eit lettvint system med tilhengar, sjå biletet, og går kvart 10.minutt. Ei mil lenger framme måtte vi ta ferje mellom Travemunde og Priwall. (Betaling i automat, husk eigen betaling for sykkelen). Flott småbåthavn, seglskute og tett med sommarhus i Priwall, før vi sykla inn i gamle DDR, som nesten var folketom. Nå var vi på Ostsee Radweg, som var tydeleg skilta. Fleire mil gjekk langs kystlinja. Delvis gjennom skog kor det var mange små innsekt som likte godt klær i typiske "sykkelfargar", sjølvlysande grønt og gult, samt kvitt. Bjørg sykla til tider rundt som ein insektsverm/ som ein svart tornado, og fekk namnet Fluefangersken. Vidare passerte vi gigantiske åkrar med jordbær, rug, poteter, bønner og mais. Noko turisme var det også på strekket, men ikkje så mykje som venta. Overalt velstelt og flott, ikkje mykje som minna om trist DDR lenger.

Wismar var strålande. Ikkje utan grunn på UNESCO si verdensarvliste. Hus med dei spesielle fasadane dei har i Nederland og Nord-Tyskland. Og vi fekk hotellrom på Arcona Steigenberger Hotel med utsikt mot rådhusplassen, fint! Som Hansaby eksporterte Wismar spesielt sild og øl. Dagens middag var for fleire av oss matjesild med øl i Brauhaus am Lohberg.

Nesten heile turen gjekk på sykkelsti, også inn og ut av byar! Det var bra skilta og lett å finne fram når vi også hadde kart. Bikeline dekker området med eiga kartbok for turen i vannfast materiale, med kart av løypa, detaljkart av byane og opplysningar om kjekke ting å sjå på turen. Heilt topp. Bikeline er eit team av sykkelinteresserte som ut frå eit sykkelprosjekt i 1987 i Wien har utvikla seg til å bli eit forlag som lagar sykkelkart på fem språk og i mange land i Europa. På vårt sykkelkart er kvar vindmølle og lehytte i skogen avmerka. Det kan vere nyttig. Eigne bykart i boka er nyttig, både når vi skal finne hotellet, og når vi skal ut i byen. 

Feiring av første etappe.

Interiør Brauhaus am Lohberg. Tørka humle under taket.

Sjarmøretappe: Chalon-sur-Saône - Beaune 55 km

Utruleg kor mange nesten ikkje trafikkerte småvegar som nokon har laga for at vi skal kome til Frankrike og sykle. Åker og eng, i dag også kornblom og valmueeng i starten, solbær og druer i slutten då vi nærma oss Beaune igjen. Og ein liten skog. Løypeleggarane må ha vore svært lokalkjende, og dei har gjort ein god jobb med løype og kart. To vegar har vore svært små. Og når beskrivelsen seier "sving til venstre ved huset med blå skodder", så har nokon vore der og sett huset. Vi syklar etter kart, verbal beskrivelse og pilmerking. Pilmerkinga har vore noko variabel, og hadde ikkje vore tilstrekkeleg å sykle etter, men med kart og beskrivelse er det ofte ikkje så nødvendig med piler. Vi har i alle år brukt tysktalande byrå, og denne gong var det Rückenwind som sto for løypemerkinga. Og vi har lært, vi bestiller både engelsk og tysk versjon av løypebeskrivelsen, for ofte er den engelske versjonen av beskrivelsen ikkje heilt bra. Når 16.30 blir 17.30, når rett fram blir til venstre og det står Sackgasse i den engelske versjonen istf. cul-de-sac, det kan bli litt feil. Vi syklar etter den engelske beskrivelseb og har den tyske og kertet som kontroll.

Når vi er fire syklistar saman, kjem vi ikkje like mykje i kontakt med andre, men vi har kome i kontakt med eit tysk par klart over 70 som verkeleg er spreke. Dei sykla først ei veke i Nord- Bourgogne, deretter sykla dei nå ei veke her i sør. Dei syklar ikkje noko vesentleg seinare enn oss, og dei brukar GPS. 

Beaune, bare bra. Det gamle sjukehuset frå 1400-talet, imponerande, og nydeleg lite bysentrum. Og Panorama Hotel i Beaune har hatt den beste maten på turen, og det seier ikkje lite i Frankrike. 

Apropos mat. Denne dagen hadde vi vel den mest rurale matopplevinga også. Med mykje sykling i skog og mark blei det langt mellom landsbyane. Han der ville gjerne ha ein lekker salat på ein restaurant. Med lang mellom landsbyane måtte vi ta det som baud seg, og denne gongen blei det ein svært enkel variant, slett ikkje ein lekker salat:

Vi kom inn i "restauranten" og benka oss ved bordet med gule voksdukar stifta på. Raskt blei det dunka to flasker på bordet framfor oss, ei med vatn frå kranen, ei med rødvin frå tønna. Menyen var enkel, forrett, kjøtt eller fisk som hovudrett og dessert. Forretten var tre påleggskiver og ein sylta agurk, og kjøttretten var eit dampa kjøttstykke og ei kokt potet. Ingen saus, grønnsak eller garnityr... så fransk mat kan vere så mangt. - Desserten var god.

Lett og greit - Louhans - Chalon-sur-Saône 55 km

Regnvarsel for ettermiddagen gjorde at vi skifta taktikk, vi sykla ganske radig på denne etappen, og kunne vore framme før kl. 12.30. Nå kom ikkje regnet, og heldigvis kom vi over ein flott restaurant ved elva Saône, like før vi var framme. Der fekk vi oss eit godt trerettars måltid på terrassen, noko som gjorde at vi ikkje kom fram til hotellet før kl. 14.00. Hotellet St. Georges hadde vi budd på på veg sørover, og vi visste det var bra. Denne gong fann vi også eit koseleg sentrum i Chalon, som vi ikkje fann sist.

Chalon er ein av dei byane vi har besøkt som har best sykkelvegnett. Sist besøk i byen kom vi inn via kanalen og gode småvegar. Ut for vi på strålande tilrettelagt sykkelveg og Voie Verte. Denne gongen kom vi inn på sykkelveg langs elva Saone, og sykla ut på fortsettelsen av elvesykkelvegen. Akkurat det å kome til hotellet/sykle inn og ut av byar kan vere eit problem, men ikkje i Chalon. Under ser vi elvepromenaden i Chalon.

Bindingsverk og jordbruk - Mâcon - Louhans 65 km

Macon er i sørspissen av turen, vi snur nordover, og landskapet og vegane skiftar karakter. Vi syklar nordover i eit elve- og jordbrukslandskap på småvegar som nesten er bilfrie. Vi kan lure på kvifor det er så mange vegar når det er så lite folk og trafikk. -

Når lokalkjende legg opp løypa, kjem vi nokre gonger inn på vegar vi aldri hadde funne sjølv. Denne dagen svinga vi inn på eit tråkk mellom to uthus, og kom fram dit vi skulle (Han der kjem opp tråkket på biletet).

Vinstokkane frå dei første dagane er bytta ut med kveite, rug, solsikker, mais, raps, gras og grønnsaker, litt dyrehald. Ordet frodig passar godt. Ørnulf er i gang med å fuglekikking, og får med seg ørner som stuper, falk og andre store fuglar. - Og alt utan å sykle på noko som helst.

Landskapet bølgar seg som midt i Danmark, og er nokså lettsykla, noko som er godt når etappen er 65 km. Vi visste at hotellet vårt, Hotel du Cheval Rouge, var stengt til 16.30 (ikkje til 17.30 som det står i den engelske versjonen av vegbeskrivelsen), og tok det derfor ekstra, ekstra med ro. Det er løye kor mykje ein klarer når ein tar det med ro, dagen var ikkje hard i det heile tatt.

I denne delen av løypa er det ikkje flust med folk og restaurantar, landsbyane består gjerne av seks-sju hus, ikkje kyrkje og ikkje restaurant. Her må måltida planleggjast, og det kan vere lurt å ha med litt niste. Vi fann ein landsens lunsjrestaurant i St. Trivier, mat utan finesse og krøll, men veldig god. Spesielt var pølsene gode, meinte Pilfinnersken, som åt pølser med kokte poteter og eit enkelt smørstykke med god apetitt. 

I dette landskapet er det mange bindingsverkhus, og ennå er det nokre som har bustad og uthus (heimehus og fjos) i same bygget. Dei gamle pipene er også spesielle, sjå biletet, pipa til venstre.

Litt om veret: Vi drog frå Noreg i strålande ver, og vermeldinga for Bourgogne hadde varsla regn fleire dagar av turen. Etter kvart som turen nærma seg, blei det mindre og mindre regn, men det skulle kome ein del denne dagen. Vi pakka regntøy, men det var temmeleg skyfritt og varmt heile dagen. Sjølv om termometeret på apoteket viste 41 grader då vi kom fram i Louhans, så var det nok under 30, men det er også ganske varmt. Regnet kom som torevert om natta, og det var alt. Det gjorde ingenting at regntøyet låg ubrukt i sykkeltaskene.

Louhans var og ein fin, liten by. Hovudgata med arkadar på begge sidene, og vårt hotell med fin spisesal. Vi drakk bare lokal vin, og den var god.