Marktheidenfeld - Burgstadt 60! km

Hotel zur Schönen Aussicht i Marktheidenfeld var ein fin plass å overnatte. Nytt i gannal stil, til tross. Maten var god og dei tilsette koselege.

Vermelding som varsla mykje regn gjorde et me var tidlige på hjul, kl 8 rulla me avgarde. Det er så varmt at det ikkje er så farleg om eg manglar regnbukse, og det regna ikkje så mykje som vermeldinga sa. Men i morgeon blir det visst verre.

Kapittel pakking; Veka før me reiste, var det hetebølgje i Tyskland, Heldigvis skulle tenperaturen ned i 25 når sykkelturen skulle vere, men ikkje ein regndråpe var meldt, Eg pakka det eg hadde av singletar og shorts, men kasta i siste liten ein regnjakke og ei lang bukse ned i kofferten. Heldigvis, det er desse kleda eg har brukt mest. Hadde det dukka opp ein sportsforretning som hadde regnbukser, så hadde eg kjøpt, sjølv om eg har to heime! Moralen er: Pakk alltid regntøy, same kva vermeldinga seier! Det regna i går, i dag, og i morgon er det meldt mykje regn.

Det er mange stader i verda, og alle skal ha eit namn, I området vi har sykla i er det mange berg, Miltenberg, Freudenberg, Collenberg, for eksempel, og bachar, Plofchsbach, Steinbach og Sendenbach, men nokre stadar flottar seg med gode og lange namn, som Marktheidenfeld som vi var i natt som var, eller staden me kjøpte bolle og kaffi, Kreutzwertheim, eller var på kafe; Stadtprozelten, like ved Dorfprozelten. Det er landsbyar tett i tett, så dei treng vel å finne på noko for ikkje å heite det same.

Dag to var eg imponert over Main Radveg, med god sykkelveg heile dagen utanom vegane, Det har vore slik etterpå også, Mil etter mil med «Sandvedpark», bittelitt på grus, bittelitt delt med bil, resten på eigen asfaltert sykkelveg over eng eller gjennom skog, såvidt innom kolonihagane til tyskarane eller campingplassen, godt lagt til rette for sykkelturisme. Eg er så imponert, I dette landet kor dei nok også tilber bilen,

I kveld fekk me oppleve Bayern, Burgstadt Turnverein arrangerer «byfest» med ompamusikk, lederhosen, mat, øl g vin i gatane. Me treng ikkje oktoberfest i Munchen etter å ha opplevd turnforeningsfest i Burgstadt!

Würzburg - Marktheidenfeld 40 km

Würzburg  er ein gammal katolsk fyrstebiskopby som var sjølvstendig til 1802. Då blei byen sekularisert og lagt inn under Bayern. Inntektene kom frå vinproduksjon og avgifter frå elvetrafikken (bompengar?). Byen blei bomba av britane i 1945, 5000 menneske omkom og 90% av byen blei utsletta. Men mykje av det gamle er rekonstruert.

Dorint Novhotel Würzburg vann ikkje konkurransen om å vere hyggeleg hotell. Han der likte ikkje resepsjonen, og elles var me bare ein i mengden.

Sjakktrekket i dag var å ta toget. Opprinnelege 80 km blei korta ned til 40. Det var godt av fleire grunnar: Musklane var passe trøytte, spesielt ei rumpe var sår (er nå behandla), det regna litt, og så møtte me to kjekke tyskarar som me gjekk på kafe med og kunne ha roen med. Paret var Helga og Winfrid frå Düsseldorf, veldig hyggelege, blant anna fordi dei syntes Hu Der snakka godt tysk. Dei hadde gjort som svært mange andre: Kjøpt seg el-sykkel. Det er påfallande mange av dei me møter langs vegen som syklar på el-syklar. Både vaksne, godt vaksne og svært godt vaksne siglar rundt på el-syklar. Me som brukar muskelkraft, kjem meir i gruppa med dei yngre. Det er nok ganske mange fleire som kjem seg på tur når dei kan bruke e-bike, som det heiter på godt tysk. Dei lastar sykkelen på bilen ein stad i Nordtyskland, fresar avgarde til ei fin elv, og syklar langs den og kosar seg. Det er ganske mange syklistar å sjå langs denne elva, men me har ennå til gode å treffe andre utlendingar.

 

På kafe i Lohr. Legg merke til kakene!

Å følgje ei elv er ikkje det vanskelegaste som fins, spesielt ikkje når vegen også er supergodt skilta. Kartboka er mest for å finne ut kva det heiter, kor langt det er til neste landsby, eller kva side av elva som blir anbefalt. I dag var det vegarbeid og me måtte derfor ha hjelp av ein tysk muskelkraftsyklist som kom den vegen me skulle og fekk oss opp på brua som såg ut som ho leia oss til autobahn.  

Volkach- Würzburg 65 km

I dag har me sykla gjennom ein drøss flott, gamle byar, Bindingsverk, blomar, fekk rådhus, kyrkjer, eit slott eller to og ein biskopresidens. På biletet ser vi hotellet vårt, Hotel Behringer på marknadsplassen i Volkach. Gammalt og godt. Mellom Volkach og Würzburg er det fleire litt større byar, Kitzingen, Markbreit, Ochsenfurt og Eibelstadt, alle med flotte sentra. Du bare tar av litt frå den grøne sykkelvegen, og vips, så er du inne i eit ganske bra museum etter norske forhold.

Midt i Europa, med vannvegen til Nordsjøen via Rhinen, med godt jorbruksland og eit fint klima. Her har det vore rom for velstand, og velstand er det i dag også. I tillegg til alt kornet, er det også store område med druer i området mellom Volkach og Wurzburg, og vinen dei lagar er svært god. Eg visste ikkje om vin frå Maintal før, alltid noko å lære.

Me korta ned turen i dag, likevel blei ha over 63 km. Det merkes på kroppen, litt trøytt, og litt sår bak. I morgon kjøper med sinksalve. Me fekk oss ein bedre middag i Rathauskeller, deretter var det tilbake til hotellet, me fekk nok ikkje med oss alt i Wurzburg denne gong.

Hassfurt - Raum Volkaach 55 km

Så begynner det å rulle perfekt. Mange timars søvn på Altstadthotel Hassfurt hjelpte godt. Ut av den vesle byen var det nokre hundre meter på vegen, så var det 55 km i eitt bare på vegar utan bilar!!! Vi var innom eit par stader der lokale bilar kunne få kjøre inn til husa sine, men akkurat då me var der var det ingen bilar som ville det. Så 55 km bilfritt! Det er jo fantastisk. Og når det meste av vegen er asfaltert også, så er det perfekt.

Tyskarane er glade i elvene sine, og ser ut til å ha laga sykkelvegar langs dei fleste. - Og denne vegen er tatt i bruk: Det var ganske mykje folk på vegen, mange over 60, og svært mange med elsykkel. Det er jo bra at folk kjem seg ut! Alle vi har møtt, er tyske og turistar i eige land, fleire frå nordlege delar av landet. - Byen Volkach, som me er i nå, er ein gammal, søt liten by med svært mange turistar. Likevel ikkje slik at det er plagsomt, nordmenn har ikkje funne denne plassen i verda. Absolutt ingen har snakka norsk, alle snakkar tysk.


Måndag og delvis tysdag er kviledagar for restaurantane.Det betydde at me i går måtte nøye oss med ganske så middels mat, men det tok me igjen i dag: Steikt laks med kantareller og bekkørret med potetsalat, samt vin frå området på Gasthof Rose. Akkurat i området rundt Volkach er det mykje druedyrking, og dei to typane vin me har smaka i dag har vore svært gode. Den eine var Schreube (Karl Muller). Bamberg og Hassfurt var ølområde, og det blir visst det i morgon også, me syklar ut av  vinområdet langs Main som me ikkje visste om før me kom hit.

Ellers langs vegen er det mykje korn å sjå, så ikkje så rart at det har blitt tradisjon for ølbrygging. Og så er det mykje frukt, epletre, pæretre og kirsebær veks faktisk langs sykkelstien, veldig fint.

Pedalo har funne sentrale, gamle og fine hotell, I dag hotel Behringer, på markedsplassen! Idyll.

Main Radweg: Bamberg - Hassfurt 40 km

Det starta dårleg. På Sola. Flyet til København var kansellert, men me blei booka om, og måtte «bare» vente seks timar på Sola først. Det såg godt ut då me endeleg kom avgarde, og sjekk på internett viste at med flaks kunne me rekke eit tog og vere framme i Bamberg før midnatt. Men det gjekk ikkje, flyet frå København blei 30 min forsinka, og einaste tog var eitt som var framme 01.52 dagen etter. Vente ein time, og så GÅ PÅ FEIL TOG. Eit lokaltog som gjekk 2 min før det me skulle ha tatt. Det blei overnatting på hotell i Frankfurt, tidleg opp, og avgarde til Bamberg kl 05.54. Då rakk me sykkellevering på hotellet kl 9. Me skulle ha henta dei kl 18 søndag, men då var me i København. Ansvareleg i Pedalo var så grei at ho leverte på hotellet samtidig med at ho henta koffertar. At sykkelen til Han der var øydelagd, oppdaga me først då me begynte syklinga, men selskapet ordna opp. Me besøkte sykkellageret og fekk ny sykkel

Bamberg ligg litt sør, men midt i Tyskland, og ved ei sideelv til Main, Regnitz. Gjennom Bamberg er Regnitz delt i både elv og kanal. Byen ligg på sju høgder, og er derfor også kalla Frankarnes Roma. Bamberg er greveby frå 900-talet, og har hatt både verdsleg og kyrkjeleg makt i området. Grevedømmet var uavhengig til 1802. Men byen fekk me altså sjå lite av. Ikkje smake på ølet heller.

Gamlebyen frå mellomalderen er i dagleg bruk, og er på UNESCO-verdsarvlista.
Bamberg er kjent for dei ni bryggeria sine, men like utenfor veks det også vinranker. Både øl og vin, altså.

Hotel Best Western Bamberg.

Turen startar gjennom Bamberg til elva Regnitz, følgjer denne til ho møter sjølvaste Main, og deretter går turen meir eller mindre langs Main heile vegen til Mainz. Landsbyane ligg tett langs elva, små og større: Gaustadt, Bischberg, Viereth, Trunstadt, Rosstadt, Dippach og så vidare. Sand am Main og Zeil am Main er litt større stader. Frå Zeil til Hassfurt tar sykkelvegen ein tur bort frå elva.

Bysykling med guide i Stockholm

Ein tre timar guida tur i Stockholm viste at sykling i denne byen både er lett og lurt, For det første er det ganske godt tilrettelagt for sykling, for det andre er det nokså lite biltrafikk (høge bompengar) og for det tredje er det mange fine stader ganske langt frå kvarandre. Og byen overraska stort. Byen ligg på mange store og små øyer, ned til den minste, Kastellholmen. Det betyr at det er mykje vatn, Malaren på den eine sida og det baltiske hav på den andre, bruer og mykje grønt. Fint.


Vi sykla på Kungsholmen, på Riddarholmen, Gamla Stan, Norrmalm, Skeppsholmen, Kastellholmen, Østermalm og Djurgården. På Djurgården sykla vi i landskap til Rosendal Tradgård, kor det var eit stort utendørs spiseområde. Nydelig.

Guidebyrået var Stocholm Adventures som hadde eit godt opplegg. Syklane var noko for seg sjølv, heilt enkle, med to gir. Girskiftet skjedde ved eit ett trø bakover, Det var faktisk lett å lære. Greit for byrået, eg antar at syklane ikkje var så dyre, Men dei var gode å sykle på.

Ein tur på tre timar med sykkel, hjelm og guide kosta SEK 350. Nå var vi veldig heldige med veret den 16.mai, men eg trur eg kan anbefale ein slik tur i dårlegare ver også.

Main Radweg 2019

• 
  

  
  Me har sykla i Tyskland mange gonger, men alltid på grensa, på grensa mot Frankrike, på grensa mot Polen og på "grensa" mot Østersjøen. Denne gongen syklar me midt i landet, langs elva Main som slyngar seg i store bogar gjennom landskapet. Turen startar i Bamberg og endar opp der Main møter Rhinen, i Mainz. 

  

  
  

  Landskapet består av vinområde, skogar og ikkje minst gamle byar og landsbyar med slott, borger, kloster, kyrkjer og fine gamle hus. Bamberg er ein gammal keisarby og står på UNESCO si verdsarvliste. Würzburg er gammal residensby, småbyene Miltenberg, Klingenberg og Volkach er kjende for dei flotte bindingsverkshusa dei har halde i stand og Mainz har gamlebyen og Johann Gutenberg. Gutenbergmuseet må eg nok innom ein gong til, det er meir enn 10 år sidan sist.

  

  
  

  Denne gongen har me funne ein tur på 10 dager med strekk på 40 til 65 km. Det blir roleg og fint. Ein slik tur kan godt vare 10 dagar, då er ikkje turen over før han har begynt. Main Radweg er sykkelveg langs elva frå Bayreuth til Mainz. Er det ei elv tyskarane ikkje har laga sykkelveg langs? Eller ein kanal? Det er ein flat og lett tur. Her kan me gli roleg gjennom landskapet fram til neste vinkjeller eller ølstove. 

  

  
  
•  
• Tag 2: Bamberg - Haßfurt
•  
 
• ca. 40 km
• Tag 3: Haßfurt - Raum Volkach
•  
 
• ca. 55 km
• Tag 4: Raum Volkach - Würzburg
•  
 
• ca. 65 km
• Tag 5: Würzburg - Marktheidenfeld
•  
 
• ca. 40 bis 80 km
• Tag 6: Marktheidenfeld - Raum Miltenberg
•  
 
• ca. 55 km
• Tag 7: Raum Miltenberg - Aschaffenburg
•  
 
• ca. 45 km
• Tag 8: Aschaffenburg - Raum Offenbach
•  
 
• ca. 50 km
• Tag 9: Raum Offenbach - Mainz
•  
 
• ca. 50 km
• Tag 10: Abreise von Mainz